Στην Ελλάδα την καταπολέμηση της βίας την ανέλαβε εργολαβικά ο Σταύρος Κοντονής. Ο υφυπουργός Αθλητισμού από τη Ζάκυνθο που θέλει να μείνει στην ιστορία ως ο… Λουδοβίκος και η… Θάτσερ μαζί του ελληνικού ποδοσφαίρου!
Είναι ο πρώτος, αλλά πιθανότατα όχι και ο τελευταίος, υπουργός της κυβέρνησης –πρώτη φορά αριστερά- του Αλέξη Τσίπρα που νομοθέτησε και επέβαλε και τις ποινές του δικού του νόμου! Και νομοθέτης και δικαστής ταυτόχρονα!
Απίθανα πράγματα στη χώρα που θέλουμε να λέμε και να υπερηφανευόμαστε ότι γέννησε τη Δημοκρατία.
Και στην περίπτωση του προστίμου στον ΠΑΟΚ (για το ματς με τη Ντόρτμουντ) έστειλε το φιρμάνι απ΄ ευθείας στην ΠΑΕ. Την απόφαση για τον Παναθηναϊκό όμως, την κοινοποίησε δημόσια και όλοι είδαμε ένα διατακτικό 2.000 λέξεων.
Μιλάμε δηλαδή για κανονική δικαστική απόφαση κι όχι απλή διοικητική πράξη.
Και δε λέω ότι κακώς ασχολείται το κράτος με τη βία και τα στραβά του ποδοσφαίρου. Επιβάλλεται άλλωστε να το κάνει.
Αλλά να παρεμβαίνει με τον ορθό τρόπο. Να αναζητά τις σωστές λύσεις. Όχι επειδή πονάει το δόντι να κόβει το κεφάλι! Να εφαρμόζει τους νόμους με τα ίδια μέτρα και σταθμά προς όλους χωρίς να κάνει διακρίσεις.
Τι ελπίζει να πετύχει ο Κοντονής επειδή οι οπαδοί της θύρας 13 (και όποιας άλλης θύρας) θα μεταφερθούν απέναντι στη θύρα 7; Δεν μπορούν να δράσουν από εκεί;
Η βία είναι ένα ζήτημα συλλογικής προσπάθειας. Και αφορά πρώτα τις ΠΑΕ. Αν θέλουν δηλαδή πραγματικά να απομονώσουν τους ταραξίες.
Αξίωσε το κράτος τουρνικέ και κάμερες στα γήπεδα από τις ομάδες. Και μπήκαν.
Γιατί λοιπόν, στο Αγρίνιο η αστυνομική διεύθυνση συλλαμβάνει άμεσα όποιον ρίχνει ένα μπουκάλι νερό στο γήπεδο και στα υπόλοιπα γήπεδα δεν συμβαίνει το ίδιο;
Γιατί να μη τιμωρούνται όσοι οπαδοί του Παναθηναϊκού και κάθε άλλης ομάδας ταυτοποιούνται για τη συμμετοχή τους σε επεισόδια ή ρίψεις αντικειμένων και να την πληρώνουν μόνιμα οι ομάδες;
Γιατί να μη μένει εκτός γηπέδου μόνο ο ταραξίας και να μένουν όλοι; Γιατί να μη κλείνει μόνο η θύρα των οπαδών που έκαναν τα επεισόδια, όπως γίνεται στην Ιταλία, αλλά να κλείνει όλο το γήπεδο και μετά να έρχεται και η ποινή του υφυπουργού για την θύρα;
Φυσικά και πρόκειται για ρητορικά ερωτήματα. Οι απαντήσεις θα έπρεπε να είχαν δοθεί εδώ και δεκαετίες, αλλά για να συμβεί αυτό θα πρέπει να υπάρχει η πολιτική βούληση και η συνεργασία όλων των φορέων με στόχο το κοινό καλό.
Στην Ελλάδα όμως, η πολιτική βούληση έρχεται να ακολουθήσει ποικίλα συμφέροντα κάθε φορά και κινείται όχι επί ίσοις όροις, αλλά κατά το δοκούν και γι αυτό τα φαινόμενα και στη βία, αλλά και σε κάθε τομέα της κοινωνικής ζωής μας, διαιωνίζονται.
