54 χρόνια πριν, η Ευρυτανία και οι κάτοικοί της βίωσαν μια τεράστια καταστροφή, με ολόκληρα χωριά να ισοπεδώνονται και να χάνονται από τον χάρτη, τραυματίες και χιλιάδες αστέγους να προσπαθούν να επιβιώσουν μέσα σε εκείνες τις δύσκολες ώρες και τον νομό Ευρυτανίας να κρίνεται «εις κατάστασιν τοπικής συμφοράς μεγάλης εκτάσεως» και να προσπαθεί να γεννηθεί από τις στάχτες του. Ο ‘Ευρυτανικός Παλμός’ θυμάται εκείνες τις δύσκολες στιγμές των Ευρυτάνων και θυμίζει πώς από το τίποτα και τον πόνο μπορούν όλα να γεννηθούν ξανά, με μια Ευρυτανία που τα κατάφερε και στάθηκε όρθια.
Ο νομός Ευρυτανίας είναι ένας από τους μικρότερους και πιο αραιοκατοικημένους ελληνικούς νομούς, με μικρό πληθυσμό, αργούς πολλές φορές ρυθμούς ανάπτυξης και αρκετές φορές ακόμα και σήμερα εσωστρεφής. Διαβάζοντας όμως κανείς την ιστορία και τα όσα ακολούθησαν τον σεισμό του ’66, καταλαβαίνει το πόση δύναμη μπορούν να κρύβουν αυτός ο τραχύς τόπος και οι ορεσίβιοι Ευρυτάνες. Ο σεισμός του ’66 ισοπέδωσε κυριολεκτικά ένα μεγάλο τμήμα του νομού και έπληξε χιλιάδες κατοίκους, και όμως μέσα από μια τόσο μεγάλη καταστροφή και λίγο μετά τον πόλεμο του ’40 και τον εμφύλιο, βλέποντας σήμερα την Ευρυτανία καταλαβαίνει τι δύναμη κρύβει αυτός ο τόπος και οι άνθρωποι.
Η 5η Φλεβάρη του 1966, ημέρα Παρασκευή ξημέρωσε με έναν τραγικό απολογισμό για την Ευρυτανία. Στις πρώτες πρωινές ώρες σημειώθηκαν μια σειρά από σοβαρές σεισμικές δονήσεις στις 4.12′, την 4.57′ και την 4.58′. πμ, ενώ ήδη είχε προηγηθεί μια εβδομάδα με μικροσεισμούς, με μεγαλύτερη αυτή των 5,6 ρίχτερ που είχαν σαν αποτέλεσμα την ολοκληρωτική καταστροφή 15 χωριών της Ανατολικής και Δυτικής Ευρυτανίας , τεράστιες υλικές ζημιές, 9.000 αστέγων, 50 τραυματιών και την απώλεια μιας ανθρώπινης ζωής.
Το επίκεντρο του σεισμού ήταν ανάμεσα στα χωριά Βράχα και Μαυρομάτα, στην χαράδρα του Μέγδοβα. Ο καταστρεπτικός σεισμός έκανε ερείπια τα χωριά Φουρνά, Βράχα, Νεράιδα, Καροπλέσι, Μολόχα, Κλειτσό, Μαυρομμάτα, Πετράλωνα, Χόχλια, Αγία Τριάδα, Άγιο Χαράλαμπο, Δάφνη, Βίνιανη, Μαραθιά, Στένωμα, Παπαρούσι, Κρέντη και Κερασοχώρι. Αιτία της καταστροφής θεωρείται η δημιουργία της τεχνητής λίμνης των Κρεμαστών που άρχισε να κατασκευάζεται το 1962 και ολοκληρώθηκε το 1966.
Οι εφημερίδες της εποχής ΄΄Καθημερινή΄΄, ΄΄Απογευματινή΄΄, ΄΄Βραδυνή΄΄ “Μακεδονία” κάνουν εκτενείς αναφορές και ρεπορτάζ για την καταστροφή και ο τέως Βασιλιάς Κωνσταντίνος επισκέπτεται μαζί με τη σύζυγό του και τότε Βασίλισσα Άννα Μαρία τα χωριά για να δουν από κοντά τις καταστροφές και να συμπαρασταθούν στους πληγέντες. Σύμφωνα με τις μαρτυρίες ο Βασιλιάς «εξέφρασεν αντιρρήσεις εις την χρησιμοποίησιν σκηνών διότι, ως είπεν, εις περίπτωσιν αλλαγής τον καιρού ουδεμίαν θα παρείχον προστασίαν» και έτσι αποφασίστηκε η κατασκευή πρόχειρων καταυλισμών για την φιλοξενία των αστέγων. 6.000 άστεγοι φιλοξενήθηκαν σε 1.500 οικήματα του καταυλισμού των σεισμοπαθών, ενώ 600 οικογένειες αποφασίστηκε να φιλοξενηθούν στο Καρπενήσι, σχέδιο που τελικά δεν υλοποιήθηκε.
Η καταστροφή αν και πρωτόγνωρη για την περιοχή μιας και δεν υπήρχε παρελθόν με σεισμική δραστηριότητα στην περιοχή, άφησε τα σημάδια της στην Ευρυτανία και για δύο ολόκληρα χρόνια μικροσεισμοί ταλαιπωρούσαν την περιοχή, με τους κατοίκους να αντιμετωπίζουν τις αντίξοες συνθήκες από το κρύο και τους παγωμένους χειμώνες.
Οι Ευρυτάνες κατάφεραν και σε λιγότερο από δύο χρόνια ξανάχτισαν τα σπίτια τους και άρχισαν ξανά την ζωή τους από το μηδέν.
-Με πληροφορίες “Ευρυτανικος Παλμός”
-Να ευχαριστήσουμε τον αναγνώστη μας Θανάση για το αρχείο της εφημερίδας Μακεδονία”.
