Με το γαλάζιο του ουρανού και της θάλασσας, το χρώμα της Ελλάδας και ένα παγώνι, σύμβολο της προστασίας και της καθοδήγησης, «έντυσαν» τον μεγάλο τοίχο του 2ουΔημοτικού Σχολείου Βόλου, τα μέλη της Urban Act και ο street/urban art καλλιτέχνης, Kez. H τεράστια τοιχογραφία άλλαξε την όψη του σχολείου, που είναι το παλαιότερο στην πόλη του Βόλου, καθώς πρωτολειτούργησε το 1904 ως Α΄ Θηλέων και από το 1955 ως Δημοτικό Σχολείο.
Η δράση εντάσσεται στον τέταρτο κύκλο του City Call, του προγράμματος δημόσιων τοιχογραφιών, τον οποίο διοργανώνει και υλοποιεί η Urban Act στην πόλη του Βόλου, όπου και λειτουργεί το μοναδικό στην Ελλάδα «Υπαίθριο Μουσείο Τοιχογραφιών».
«Με την ίδια ομάδα σχεδιάσαμε πριν από χρόνια την Αργοναυτική Εκστρατεία στον αύλιο χώρο του σχολείου. Πιστεύουμε ότι η τέχνη προσφέρει επιπλέον γνώσεις στους μαθητές και αυτοί τις επιστρέφουν», λέει στο ethnos.gr, η επί 20 χρόνια διευθύντρια του σχολείου, Δέσποινα Μουζαλά.
Η έμπνευση του Kez, μετά από συζήτηση με τα μέλη της Urban Act και την διεύθυνση του σχολείου, ήταν από την ελληνική παράδοση. Όπως αναφέρει η κυρία Μουζαλά «θέλαμε φωτεινά χρώματα για να ανεβάζει τη διάθεση των μαθητών και ένα «πάντρεμα» του κλασικού και του μοντέρνου. Το αποτέλεσμα είναι εντυπωσιακό και είμαστε σίγουροι πως θα ξαφνιάσει ευχάριστα τους μαθητές μας που θα έρθουν από βδομάδα για την έναρξη των μαθημάτων».
Η Urban Act έχει «ντύσει» πολλές πολυκατοικίες και μεγάλες επιφάνειες δημόσιων χώρων στο Βόλο, μετατρέποντας την πόλη σε ένα χαρούμενο, φωτεινό και ενδιαφέρον…μουσείο της street art.
Ο Kez, ένας από τους πιο γνωστούς καλλιτέχνες του είδους του, εργάστηκε όλο τον Ιούλιο και ολοκλήρωσε την τοιχογραφία πριν από λίγες ημέρες. Ασχολείται με το γκράφιτι από το 1997 και τα έργα του βρίσκονται σε πολλά σημεία της Ελλάδας, ενώ ο ίδιος συνηθίζει να λέει πως «είναι μεγάλη κατάκτηση όταν το έργο σου αναγνωρίζεται από γηπεδούχους, αναρχικούς, ερωτευμένους, κομματόσκυλα, αφισοκολλητές, κ.ά.». Έχει φιλοτεχνήσει τοιχογραφίες σε μεγάλες επιφάνειες πολλών σχολείων σε όλη τη χώρα και του αρέσει να δουλεύει στον δημόσιο χώρο, γιατί πιστεύει ότι η τέχνη εκεί επιδρά πολύ περισσότερο, καθώς το κοινό είναι μεγαλύτερο.
