Θα μπορούσε να είναι επεισόδια από την πολυπαιγμένη κωμωδία «Το καφέ της Χαράς» που διαδραματίζεται στο ιστορικό Κολοκοτρωνίτσι με τους πρωταγωνιστές, Πώποτα και Πρωτευουσιάνα, να μάχονται για την προεδρία της γραφικής κοινότητας…
Το Κολοκοτρωνίτσι, ζει και βασιλεύει σε χωριό του δήμου Λαμιέων, ένα χωριό με μια χούφτα ανθρώπους και μια «καρέκλα» ως αντικείμενο του πόθου. Του πόθου για νίκη. Και με έναν προεκλογικό αγώνα που διεξάγεται σε δημόσια θέα, μέσω των social media, χαρίζοντας απίστευτες στιγμές γέλιου στο φιλοθεάμον κοινό.
Με βγαλμένες από το χρονοντούλαπο της ιστορίας καμένες ατάκες τύπου « Το …(χωριό) δεν γυρίζει πίσω» «Το …(χωριό) έχει πρόεδρο» κτλ.Με φραστικές επιθέσεις στον «αντίπαλο», με δημοσιεύσεις ανά δεκάλεπτο επί σχεδόν 24ωρου βάσεως, φωτογραφιών από έργα μικρά ή μεγάλα, σε όλη τη διάρκεια της κατασκευής τους. Selfies με τον μάστορα, selfies με τον υδραυλικό, selfies με ότι κινήθηκε, πέταξε ή κολύμπησε περνώντας αμέριμνο μπροστά από την κάμερα του κινητού
Και εδώ τελειώνει το γραφικόν του πράγματος και αρχίζει το σοβαρό. Και είναι ιδιαίτερα σοβαρό, αφού δύο φορές η κατάσταση ξέφυγε όχι μόνο από τα όρια της ευπρέπειας αλλά και από τα όρια κάθε λογικής.
- Το πρώτο περιστατικό συνέβη πριν λίγες ημέρες, όταν κατά τη διάρκεια επίσκεψης υποψηφίου δημάρχου στο χωριό, οι δύο υποψήφιοι της κοινότητας αντάλλαξαν τα πυρά τους ενώ στη μέση μπήκε και κάτοικος του χωριού. Η συζήτηση άναψε τα αίματα και έγιναν μαλλιά κουβάρια, αφήνοντας άναυδους τους επισκέπτες που χρειάστηκε να κάνουν τον διαιτητή για να μην πιαστούν στα χέρια…
- Το δεύτερο περιστατικό δεν πήρε έκταση, αλλά άφησε άναυδο εργολάβο, ο οποίος κλήθηκε να στρώσει με πίσσα τέσσερα μέτρα γης, η οποία στο μέτρημα ήταν…εικοσιτέσσερα! Εννοείται ότι τα είκοσι μέτρα διαφοράς ήταν μια… «λεπτομέρεια» που θα χρεώνονταν ο κατασκευαστής!
Αλλά μπρος στην “καρέκλα” τι είναι ο πόνος;
Και όλα αυτά συμβαίνουν σε μια μικρή κοινότητα. Σε έναν τόπο τόσο δα. Με μετρημένους ανθρώπους που γνωρίζονται μεταξύ τους από τότε που γεννήθηκαν, που βλέπουν και ζουν τα όσα γίνονται ή δεν γίνονται στο χωριό τους. Που δεν χρειάζονται αφίσες και εκατοντάδες δημόσιες δημοσιεύσεις για να μάθουν τι έγινε στη γειτονιά τους. Δεν είναι κουφοί, δεν είναι στραβοί, δεν είναι ανεγκέφαλοι. Μην τους υποτιμάτε!
