Καλά-πολύ καλά κάνουν ήδη κάποιες τηλεοπτικές εκπομπές που
σκαλίζουν τον μουσικό πολιτισμό επαναφέροντας στη μνήμη μας ανθρώπους
που στο πρόσφατο παρελθόν τον…έκτισαν,τον θεράπευσαν,τον στήριξαν,ώστε
μέχρι σήμερα να απολαμβάνουμε τις δημιουργίες τους.
Δημιουργίες και
έργα στιχουργικά που σφράγισαν τη ζωή μας και μας παραστάθηκαν σε
στιγμές δύσκολες ,αλλά και ευτυχισμένες. Που μας σπρώχνουν συνειρμικά
να ονειρευόμαστε στιγμές και εικόνες της ζωής μας ανεπανάληπτες και
ανεξίτηλες-βαθειά χαραγμένες στο μυαλό και την ψυχή μας.
Ευρυμαθής και ευρηματικός στην στιχοπλασία.Μοναχικός περιπατητής της
στιχουργικής στα σοκάκια και τις λεωφόρους του ρεμπέτικου αλλά και του
λαικού τραγουδιού μας συνολικα.Ανθρωπος που με τον στίχο του μέσα από
τα τραγούδια στόχευε απόλυτα και καίρια στα ανθρώπινα συναισθήματά μας
και μας καθήλωνε.
Χαράλαμπος Βασιλειάδης η «τσάντας» η «λόγιας» όπως του το κόλλησε
σαν παρατσούκλι ο Στράτος Παγιουμντζής . Σύμφωνα με τον Κ.Βίρβο,μέχρι
το 1960 τρείς λογίζονται ως πολυγραφότεροι μεγάλοι στιχουργοί* στο
λαικό τραγούδι:Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου,Κώστας Βίρβος,Χρήστος
Κολοκοτρώνης.Εκείνος όμως που κατά παραδοχή του μουσικόκοσμου ξεχώριζε
στην πιάτσα ήταν ο Μπάμπης Βασιλειάδης.Με καταγωγή και…φιλότιμο
περίσσια μικρασιάτικο από τα Δαρδανέλλια-Ερενκιόι(Τσανάκαλε
κεφάλαιο που αναμόρφωσε στιχουργικά το λαικό τραγούδι.Με υπέρτατο
πάθος για το ρεμπέτικο,που όμως δεν τον εμπόδισε να δώσει τραγούδια
στον Γούναρη,ακόμα και στην Μαριάνα Χαντζοπούλου.
Μάστορας του λόγου,γυρνούσε με έναν χαρτοφύλακα γεμάτο
στίχους.Ταλέντο αστείρευτο, μέγα,
ανεπανάλληπτο-σπάνιο.Μποέμ,λόγ
ανθρωπος και ως συνήθως αδικαίωτος.Φυσιογνωμία,προσωπι
αμέτρητοι που έχουν αγγίξει το σύμπαν ,πότε ξεσηκώνοντας και
πότε…ρίχνοντας τον ανθρώπινο ψυχισμό.Γαλαντόμος,χάριζε τραγούδια και
πέθανε,ως συνήθως,στην ψάθα,πάμπτωχος.Πολλά από τα τραγούδια του χωρίς
να εχουν πιστωθεί στον ίδιο.Εκανε μεταφράσεις,ήξερε 4 γλώσσες και
δούλευε στο Υπουργείο Ναυτικών.Στέκι του το «στρατηγείο» του λαικού
τραγουδιού-μπαράκι του Μάριου στην Ιωνος 5.-
Τα έργα του μνημεία λόγου,απέριττα,που αναδείκνυαν την μελωδία.Δεν
γουστάριζε τους σνόμπ περισπούδαστους και τα…λεφτά!,το χρήμα.. «Βαθειά
στη θάλασσα θα πέσω».«Απ της Ζέας το λιμάνι»-«Απόψε μ’εγκατέλειψες»-«Η
πεντάμορφη»-«Σανίδι σάπιο πάτησα»-«Ο χόντζας-(Μπιρ αλλάχ)»-«Η άμαξα
μες τη βροχή»-«Σ καλοπάτι-σκαλοπατι(Σε καταραμένες
στράτες)»-«Σιγανοψιχαλισμα», «Ηρθα κι’απόψε στα σκαλοπάτια
σου»,«Σβήσε το φως να κοιμηθούμε». «Πατέρα κάτσε φρόνιμα».«Αγωνία».«Ο
ξενύχτης».«Πάει-πάει».«Αναψε το τσιγάρο».«Φέρτε μια κούπα με
κρασί»-«Κάτσε στον καναπέ μου»-«Ο Γιαννάκης»-«Ενας μάγκας στον
βοτανικό»-«Πού’σαι θανάση»- «Κυρ Αλέκο»-«Πάντα σε συλλογιέμαι»-«Ηρθα
κι απόψε στα σκαλοπάτια σου»-«Σκαλί καλέ μου σκαλί»-«Οι γλάροι»-«Ακου
τ’αηδόνια»-«Τα δειλινά»-«Το καράβι»-«Το παρελθόν θυμήθηκα»-«Όταν
κοιμάται ο δυστυχής»,«Η λαδιά»,«Το Χάραμα»,«Ο Αράπης»,«Φυσσάει ο
μπάτης», «Παρτίδες», «Ο πιο καλός ο μαθητής», «Κάνε κουράγιο καρδιά
μου».κ.α. .
Ποτέ ο «Τσάντας» δεν έγραψε σε ιαμβικό 15σύλλαβο (αφορά σε πολιτικά
τραγούδια).Ο στίχος του απόλυτα ρεπορταζιακός,κατανοητός στον πλατύ
λαικό κόσμο,χωρίς φιοριτούρες,λιτός,νοηματικά κατανοητός,
επαρκής,καθαρός,ποτέ υπονοητικός η υπαινικτικός.Για τούτο και η
κληρονομιά που μας άφησε άγγιζε τα καταβαθα της ψυχής του νεοέλληνα.
Πρώτο του τραγούδι στιχουργικά «Μπρός στον Αγιο Σπυρίδωνα» (Ιωάννα
Γεωργακοπούλου),αμέσως μετά το «Δυό καρπούζια σ’ένα χέρι».
Χαράλαμπος Βασιλειάδης η «τσάντας».Διέμενε φτωχικά στα Προσφυγικά
της Νέας Φιλαδέλφειας-Αδριανουπόλεως και Σάρδεων γωνία,απέναντι από το
γήπεδο του Ιωνικού.Πίσω από τις κουίντες,χωρίς προβολή και αναγνώριση
,έφυγε πάμπτωχος το 1970.-
*Προφανώς αθέλητα ο Βίρβος αγνοεί τους σπουδαίους πιο παλιούς πρωτους
εως το 1955 στιχουργούς του Ρεμπέτικου και εντοπίζει τη γνώμη του
στους μετέπειτα νεότερους.
