Δεκαετία του ’80. Η εποχή της Αλλαγής. Όχι μόνο σαν σλόγκαν του Ανδρέα Παπανδρέου αλλά σαν μια δεκαετία με βαθιές τομές, νεωτερισμούς, συνήθειες…
Είναι η εποχή που οι Έλληνες «χωρίζονται» σε σκυλάδες και έντεχνους. Βουνά τα γαρύφαλλα στις πίστες. Οι βάτες και τα στρας, τα λαμέ κοστούμια η άσπρη κάλτσα με το σκαρπίνι. Τα αλλόκοτα μαλλιά, η περμανάντ,η φράντζα κοκοράκι, Στο ποκ κορν και το ποπ και ροκ διεξάγονται μάχες ανελέητες ανάμεσα σε ροκάδες και καρεκλάδες. Τα καλά και τα κακά παιδιά. Οι φλώροι και τα φρικιά. Σταμάτης Γαρδέλης , Πάνος Μιχαλόπουλος, ουφάδικα και μπιλιάρδα. Δίσκοι, ηχεία και πικάπ. Ντισκοτέκ και ντάπα ντούμπα
“Η αλήθεια, πατέρα, βρίσκεται στους sex pistols! Γκέγκε;” Η ατάκα που στιγμάτισε την εποχή.
Και ταυτόχρονα είναι τελευταία δεκαετία που τα παιδιά έπαιζαν κρυφτό, κυνηγητό και λαστιχάκι. Μπάλα στην αλάνα και μακριά γαιδούρα. Μανίνα, Κατερίνα και Μπλέκ. Σιδερότυπα για μπλουζάκια, χέρια γεμάτα ψεύτικα τατουάζ από τις τσίχλες. Που οι μαμάδες μαγείρευαν ακόμα σπιτικό φαγητό. Η οικογένεια πήγαινε στην εκκλησία και εκδρομή την Κυριακή με το παλιό φιατάκι, χωρίς ηλεκτρικά παράθυρα και αερόσακους, χωρίς καν ζώνες ασφαλείας.
Μια εποχή αντιφατική, δυο κόσμοι διαφορετικοί στην ίδια πόλη, δυο υποκουλτούρες που κονταροχτυπιούνταν. Όπως οι έλληνες στα πράσινα και τα γαλάζια καφενεία.
Μια εποχή αθώα μα και διαβολική μαζί…
Οι φωτογραφίες είναι από την έκθεση “Η Ελλάδα του ’80” (Τεχνόπολη, 2017)
