Για τη πολυσυζητημένη συνεργασία του με τη Μαρία Μπεκατώρου μίλησε ο Γρηγόρης Αρναούτογλου, ο οποίος μάλιστα παραδέχτηκε ότι η συνάδελφός του πολλές φορές…καταπιέστηκε κατά τη διάρκεια των «Τα Καρντάσιανς».
Μια που πιάσαμε «ξεκαθαρίσματα», τη Μαρία Μπεκατώρου μόνιμα τη ρωτάνε αν πέρασε καλά μαζί σου, Νιώθεις πως καταπιέστηκε στα Καρντάσιανς;
«Αυτό είναι κάτι που το χρησιμοποιήσαμε και ως εσωτερικό αστείο πέρσι στα Καρντάσιανς, αλλά ναι, θεωρώ πως η Μαρία καταπιέστηκε. Γι’ αυτό και είπα δημοσίως πως η Μαρία είναι σε λάθος εκπομπή. Στα Καρντάσιανς βίωσε μια κατάσταση που δεν της πήγαινε πάντα. Οι συνεντευξιαζόμενοι που ήρθαν, από πολιτικούς μέχρι δικηγόρους και ανθρώπους που είχαν AIDS οδήγησαν σε σκληρές συζητήσεις. Η Μαρία, στην προσυζήτηση που κάναμε πολλές φορές έλεγε μόνη της «παιδιά, εγώ δεν θέλω να μιλήσω», δεν ένιωθε άνετα. Ποτέ δεν μπήκε σε μια διαδικασία, άλλωστε, να κάνει τη δημοσιογράφο σε σκληρές ή πολιτικές συζητήσεις. Ουσιαστικά αναλάμβανε το πιο light κομμάτι, αυτό που ήξερε να κάνει. Με τις τραγουδίστριες, με τα παιδιά, με τα παιχνίδια. Όμως κάποια στιγμή η ρότα στις συνεντεύξεις οδήγησε σε πιο σκληρές κουβέντες. Η θεματολογία την έκανε να μην μπορεί να αντιδράσει όπως θα ήθελε. Πολλές φορές προσπαθούσα να της δώσω χώρο να ρωτήσει κάτι».
Θυμάμαι ότι σε συνέντευξη στον Θέμο Αναστασιάδη το 2012 είχες πει πως θα ήθελες να κάνετε πρωινό με τη Μπεκατώρου.
«Ναι γιατί το πρωινό είναι κάτι τελείως διαφορετικό. Εκεί η Μαρία θα είχε άπλετο χώρο και χρόνο να παρουσιάσει τα ταλέντα της, γιατί εγώ δεν θα είχα καμία σχέση με τα γυναικεία θέματα, την μαγειρική, τη μόδα. Αυτό ήταν κάτι το οποίο δεν μπορέσαμε να δώσουμε στα Καρντάσιανς. Βέβαια νομίζω πως η Μαρία είπε κάπου πως μετά το σοκ που έπαθε στα Καρντάσιανς δεν μπορεί να με δει για κάτι άλλο. Θεωρώ, όμως ότι σε αυτό που κάνει τώρα με τον Νίκο είναι απίστευτα καλοί, ταίριαξαν πολύ ωραία».
Όσοι έχουν δουλέψει μαζί σου λένε πως είσαι control freak. Έχει να κάνει με την τελική ευθύνη ή με το χαρακτήρα σου;
«Έχει να κάνει με την τελειότητα που θα ήθελα να υπάρχει και πολλές φορές, για πολλούς λόγους, δεν υπάρχει. Όταν ηγείσαι μιας ιστορίας – και είμαι απόλυτος σε αυτό -, η επιτυχία μοιράζεται σε όλους, αλλά την αποτυχία πρέπει να την αναλαμβάνει αυτός που ηγείται. Είναι μέρος της ζωής και την έχω βιώσει επαγγελματικά – όχι βέβαια πολλές φορές, όπως σε άλλα πράγματα, όπου την έχω βιώσει πολύ περισσότερο. Όσες επιτυχίες ή αποτυχίες κι αν κάνεις, δεν πρέπει να ξεχνάς πως ουσιαστικά εσύ αναλαμβάνεις τη μέγιστη ευθύνη. Αν δεν είσαι ικανός να την αναλάβεις – και προπάντων να αναλάβεις την ήττα και την αποτυχία και λίγο αργότερα να τη διαχειριστείς με τέτοιο τρόπο ώστε να επανέλθεις δριμύτερος-, καλύτερα να ασχοληθείς με κάτι άλλο και όχι με την τηλεόραση. Έτσι κι αλλιώς το μότο μου είναι «Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς».
Έχεις υπάρξει άδικος με συνεργάτες σου;
«Από ό,τι μου λένε, ναι. Αλλά δεν το είχα αντιληφθεί, γιατί υπήρξε μια περίοδος που δεν είχα αντιληφθεί και πόσο άδικος ήμουν με μένα. Ήταν μια περίοδος, τότε με το Πολύ την Κυριακή και με το πρωινό, που ουσιαστικά είχα χάσει τον εαυτό μου. Τρέχεις, τρέχεις κι από την ταχύτητα ανάβουν φωτιές γύρω σου, αλλά δεν το κάνεις επίτηδες, δεν το καταλαβαίνεις καν. Προσπαθείς να τα προλάβεις όλα, βιώνεις αυτό που συμβαίνει είσαι χαρούμενος και δεν θέλεις να το χάσεις, αλλά δεν έχεις πλέον τις δυνάμεις για να το κρατήσεις για πάντα».
Πηγή
