Oι ιστορίες από τον Βόλο με τους μαθητές που διαβάζουν στον δρόμο, κάτω από τον στύλο, γιατί δεν έχουν ρεύμα στο σπίτι τους, ήταν, δυστυχώς, μόνο η αρχή. Η ελλληνική επαρχία, όπως και οι μεγάλες πόλεις της χώρας, χτυπήθηκαν με σφοδρότητα από την κρίση και στα αποκαΐδια που άφησε πίσω της τα παιδιά προσπαθούν να ζήσουν.
Στην Πάτρα, μαθητές δημοτικού διαβάζουν με τρίωρη “βάρδια” καθώς η οικογένειά τους ζει χωρίς ρεύμα και δανείζονται φως από την πολυκατοικία, ενώ στο Μεσολόγγι δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις παιδιών που τρώνε κολατσιό με δωρεά των δασκάλων τους. Η ακραία φτώχεια έχει προκαλέσει τραύματα που δεν κλείνουν, όχι μόνο στη ζωή αλλά και στην ψυχή των παιδιών που ζουν υπό συνθήκες ανέχειας. Σύμφωνα με τα όσα έρχονται στο φως της δημοσιότητας από το ρεπορτάζ του ethnos.gr, παιδιά δέκα ετών νοσηλεύονται με συμπτώματα κατάθλιψης.
Πρόσφατα, σε σχολείο της Αχαΐας, ένα 7χρονο παιδί σταμάτησε να παρακολουθεί τα μαθήματα καθώς ντρεπόταν να πάει στην τάξη χωρίς παπούτσια και με σκισμένα ρούχα. Μόλις η δασκάλα παρατήρησε τις απουσίες του κάλεσε τη μητέρα του, η όποια ομολόγησε πως δεν στέλνει το παιδί στο σχολείο γιατί δεν έχει ρούχα να το ντύσει.
Όπως αποκαλύπτει το στο ethnos.gr ο κ. Χρήστος Σπηλιόπουλος, πρόεδρος της οργάνωσης Φωτεινό Αστέρι, η οποία στηρίζει οικογένειες και παιδιά με οικονομικά προβλήματα, «σε μικρές κοινωνίες, όπως της Πάτρας οι άνθρωποι με προβλήματα αλλά αξιοπρέπεια ντρέπονται να εξωτερικεύσουν το πρόβλημά τους. Είναι αρκετές οι περιπτώσεις παιδιών που δεν πάνε σχολείο γιατί δεν έχουν ρούχα ή φαγητό να πάρουν μαζί τους και το μαθαίνουμε μετά από τους δασκάλους». Όπως λέει, τα συσσίτια στα σχολεία της Δυτικής Ελλάδας είναι καθημερινό φαινόμενο ενώ αρκετοί δάσκαλοι πληρώνουν από την τσέπη τους το κολατσιό των παιδιών που πάνε νηστικά στο σχολείο.
«Έχουμε οικογένεια με παιδιά που πάνε σχολείο και τους δανείζει η πολυκατοικία ρεύμα για τρεις ώρες προκειμένου να διαβάσουν και να μαγειρέψει η μάνα. Προχθές τους δώσαμε τρεις σόμπες υγραερίου», καταγγέλλει ο κ. Σπηλιόπουλος και κάνει λόγο για μια θλιβερή καθημερινότητα που βιώνουν αυτά τα παιδιά.
Και αν για τα παιδιά που πάνε σχολείο με φαγητό από συσσίτια και δανεικά ρούχα, τα παιχνίδια αποτελούν πλέον πολυτέλεια, για τον κ. Σπηλιόπουλο αυτές οι ελλείψεις έχουν τεράστιες επιπτώσεις στην ψυχολογία τους. Σε ημερίδα που διοργάνωσαν παιδοψυχολόγοι του Καραμανδανείου Νοσοκομείου Παίδων της Πάτρας, οι γιατροί έκρουσαν τον κώδωνα του κινδύνου για τη ραγδαία αύξηση των κρουσμάτων παιδικής κατάθλιψης. «Μας είπαν οι ψυχολόγοι του Καραμανδανείου ότι αυτά τα παιδιά έχουν αρχίσει και γυρίζουν πίσω ηλικιακά και εμφανίζουν κατάθλιψη. Μιλάμε για παιδιά δέκα ετών που νοσηλεύονται με κατάθλιψη. Μιλάμε για παιδιά 7 και 8 ετών που φοράνε πάνες γιατί γύρισαν ηλικιακά πίσω», αποκαλύπτει στο ethnos.gr ο κ. Σπηλιόπουλος ενώ για τα παιδιά μεγαλύτερων ηλικιών τονίζει πως η τάση δείχνει ότι εγκαταλείπουν το σχολείο και βγαίνουν στο μεροκάματο.
«Παιδιά 14 έως 16 ετών βλέποντας τις οικονομικές δυσκολίες της οικογένειας σταματούν το σχολείο και πηγαίνουν να μοιράσουν φυλλάδια ή να δουλέψουν ντελίβερι για λίγα ευρώ», προσθέτει και αφήνει όλους τους υπόλοιπους να αναρωτιούνται τελικά ποιος είναι ο ρόλος, η πραγματική έννοια αυτού που ονομάζεται κοινωνία.
ethnos.gr
