Δύο γυναίκες που γλίτωσαν από τον θάνατο σκόρπισαν με τις αφηγήσεις τους ρίγη συγκίνησης για το μαρτύριο των γονιών τους
Ρίγη συγκίνησης σκόρπισαν δύο γυναίκες απόγονοι Εβραίων που συγκεντρώθηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης των Γερμανών αλλά κατάφεραν να σωθούν από τη φρίκη. Οι αδερφές Αιμιλία Μαΐση και Λίνα Σαμπεθάι βρέθηκαν τη Δευτέρα 4 Φεβρουαρίου στο Πνευματικό Κέντρο Βόλου για να παρακολουθήσουν, αλλά και να συμμετέχουν στη μεγάλη εκδήλωση της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Βόλου με τη διοργάνωση του 8ου Λυκείου Βόλου. Το Πνευματικό Κέντρο «πλημμύρισε» από μαθητές σχολείων που παρακολούθησαν την εκδήλωση.
Σύμφωνα με το e-thessalia.gr συγκλονιστική ήταν η αφήγηση της Αιμιλίας Μαΐση, με καταγωγή από την Κέρκυρα. Είναι παντρεμένη στον Βόλο και μητέρα δύο παιδιών. Αφηγείται πώς πιάστηκαν οι γονείς της από τους Γερμανούς και τα βασανιστήρια που πέρασε η μητέρα της.
«Οι γονείς μου πιάστηκαν αιχμάλωτοι στην Κέρκυρα και ο μπαμπάς μου πήγε στο Μπίρκεναου, η μαμά μου στο Άουσβιτς και σε άλλα γειτονικά στρατόπεδα. Έμειναν εκεί για περίπου έναν χρόνο.
Η ιστορία για το πώς γλίτωσαν είναι πολύ μεγάλη. Όταν βρέθηκαν εκεί αποχωρίστηκαν από τα αδέρφια μου. Αλλού οι άνδρες, αλλού οι γυναίκες. Όσοι βγήκαν για εργασία κατάφεραν να γλιτώσουν. Από τότε άρχισε το μαρτύριό τους. Κούρεμα μαλλιών, βασανιστήρια., ζούσαν μέσα σε ξύλινα παραπήγματα. Ήταν μεγάλη η κακουχία και πολύ ξύλο. Το πρωί έβγαιναν για εργασία και δεν ήξεραν αν θα γυρίσουν. Η μαμά μου, που ήταν τότε 20 χρόνων, αντιμετώπισε πάρα πολλά προβλήματα. Μία φορά της έφυγε το τσόκαρο κουβαλώντας ένα βαγόνι με τεύτλα. Προσπάθησε να βάλει το παπούτσι της και εκείνη την ώρα ο Γερμανός τη χτύπησε και της έσπασε τη μύτη. Τη χτύπησε και στο μπράτσο. Σήκωσε πολύ πυρετό και δεν τόλμησε να πάει στο Νοσοκομείο, γιατί ήταν θάνατος».
Η αδερφή της, Λίνα Λεβή- Σαμπεθάι, μίλησε για τη ζωή του πατέρα της στο στρατόπεδο εξόντωσης αλλά και για το πώς κατάφερε να σωθεί –από τύχη- από τον θάνατο.
«Και οι δύο γονείς μου πήγαν στα στρατόπεδα. Ο πατέρας μου πήγε σε στρατόπεδο εξόντωσης. Έχασε την οικογένειά του. Ήταν παντρεμένος και είχε δύο παιδιά. Τα παιδιά μόλις έφτασαν εκεί τα έκαψαν μαζί με τη μητέρα, που ήταν έγκυος, γιατί ήταν ανίκανοι να εργαστούν. Ο πατέρας μου επέζησε γιατί έκανε καταναγκαστικά έργα.
Στην Κέρκυρα που έπιασαν τους γονείς μου, και μετά όλους τους Κερκυραίους τους έβαλαν έξω από τον θάλαμο αερίων. Όταν έφτασαν είχε τελειώσει το αέριο και οι Γερμανοί περίμεναν να το φέρουν. Ήταν μάλιστα στεναχωρημένοι που δεν το είχαν για να ‘’τελειώνουν τη δουλειά’’. Από μακριά ήρθε ένας με ποδήλατο, κουνούσε ένα χαρτί στο χέρι. Το χαρτί αυτό έγραφε να μη σκοτώσουν τους Κερκυραίους γιατί ήρθε ‘’μεγάλη παρτίδα’’ Εβραίων με το τρένο από την Ουγγαρία. Παιδιά και γονείς. Αυτούς θα έπαιρναν. Τους άλλους έπρεπε να τους κάνουν απολύμανση. Οπότε σκότωσαν τους Ούγγρους.
Συνέβησαν πολλά περιστατικά στον πατέρα μου. Μια φορά ένας Αυστριακός του είπε ‘’θα σας σκοτώσουν όλους αύριο. Εσύ θα πέσεις πρώτος και εγώ θα έρθω να σε πάρω’’. Στο χέρι του πατέρα μου, ο αριθμός του τελείωνε σε 8. Αλλά δεν είχε γραφτεί καλά και φαινόταν σαν 5. Έτσι τον έβαλαν σε ένα άλλο στρατόπεδο. Γύρισε μόνος του από αυτή την κόλαση. Έχασε τα πάντα».
Η κυρία Σαμπεθάι μετέφερε την ευχή και την ελπίδα της προκειμένου να μην ξανασυμβεί τέτοια γενοκτονία στις επόμενες γενιές.
Η αδερφή της τόνισε ότι, παρά τα βασανιστήρια, οι γονείς τους τους έμαθαν την αγάπη. «Πάντα μέσα στην καρδιά μας και στη μνήμη μας υπάρχουν τρεις φράσεις. Δεν συγχωρώ, δεν ξεχνώ, αλλά δεν μισώ. Πάντα με αγάπη ακόμα και στους εχθρούς μας, μήπως γίνουν καλύτεροι. Η μητέρα μας να έχουμε αγάπη για όλο τον κόσμο και ποτέ δεν μας μίλησε για μίσος. Μας έλεγε τον πόνο της αλλά ποτέ δεν μας είπε να μισούμε τους Γερμανούς».
Η διευθύντρια του 8ου Λυκείου Βόλου, που είχε αναλάβει τη διοργάνωση της εκδήλωσης, Αγγελική Γκούρου, τόνισε ότι το σχολείο -εκτός από παροχή γνώσεων- πρέπει να παρέχει και πραγματική παιδεία. «Μέσα σε αυτό το πλαίσιο είναι ενταγμένη η σημερινή εκδήλωση για ευαισθητοποιηθούν τα παιδιά, να γίνουν δημοκράτες, να μην είναι ρατσιστές και να δράσει αυτό πολλαπλασιαστικά. Θέλουμε να γίνουν καλοί πολίτες και να αγαπούν τον συνάνθρωπο πέρα από φυλή, θρησκεία ή χρώμα».
Ο μαθητής του 8ου ΓΕΛ Βόλου Δημήτρης Καμμένος σημείωσε ότι στόχος της εκδήλωσης είναι να ενημερωθούν οι μαθητές και ο κόσμος. «Αν και είμαστε μαθητές της τρίτης λυκείου προσπαθούμε να ασχολούμαστε και με άλλα πράγματα εκτός από το διάβασμα. Θέλουμε να ευαισθητοποιήσουμε τους μαθητές και να αποκλείσουμε τον ρατσισμό από την κοινωνίας μας. Ζούμε σε μια πολυπολιτισμική κοινωνία και είναι αδύνατο να υπάρχει ρατσισμός».
Σημείωσε πως οι περισσότεροι μαθητές ξέρουν μεμονωμένα γεγονότα για το Ολοκαύτωμα χωρίς να είναι απόλυτα ενημερωμένοι.
Από την πλευρά της, η μαθήτρια Ελίνα Στεργιοπούλου, από το ίδιο σχολείο, ανέφερε ότι το πιο ισχυρό μήνυμα που εισέπραξε από την προετοιμασία της εκδήλωσης είναι πως έγιναν φριχτά πράγματα σε ανθρώπους. «Δεν είχαν φταίξει σε κάτι. Συμμετείχαν στον πόλεμο επειδή κάποιος άλλος τους πολεμούσε. Δεν πρέπει ποτέ να γίνει κάτι ανάλογο. Οι άνθρωποι πρέπει να είναι και να ζουν ελεύθεροι».
