«Ο Τσίπρας μπορεί να δει ότι οι αγορές είναι πολύ λιγότερο διατεθειμένες να συγχωρήσουν από ό,τι οι ψηφοφόροι που αισθάνονται προδωμένοι από τις πολιτικές λιτότητας, που ακολούθησε»
«Μετά την έξοδο απο μια σχεδόν δεκαετή λιτότητα που σχετίζεται με τα Μνημόνια, η χώρα χρειάζεται λίγη εορταστική διάθεση. Αλλά η χρονική συγκυρία είναι ατυχής και η Ελλάδα, που ήταν στο επίκεντρο της τελευταίας κρίσης στην ευρωζώνη, μπορεί να συρθεί σε νέες δυσκολίες που ξεκινούν αλλού» γράφει η Σουάχα Πατανάικ.
Η δημοσιογράφος του Reuters σημειώνει τις παρατηρήσεις του υποδιοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος Γιάννη Μουρμούρα ότι «το ποτήρι είναι μισογεμάτο» μετά την ανάπτυξη 2,2% για το τρίτο τρίμηνο και τις προβλέψεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής – αν αποδειχθούν αληθείς – ότι η ανάπτυξη θα είναι στο 2% φέτος και το 2019. «Ωστόσο το ποτήρι που είναι μισογεμάτο είναι και μισοάδειο. Το ΑΕΠ είναι μικρότερο από ό,τι ήταν όταν η Ελλάδα μπήκε στη ζώνη του ευρώ το 2001 και οι πάγιες επενδύσεις που μειώθηκαν κατά 65% τη δεκαετία 2007-2017 δεν έχουν ακόμα ανακάμψει. Η ανεργία του 18,6% είναι η υψηλότερη στην ευρωζώνη. Ένα τρίτο των νέων είναι εκτός της αγοράς εργασίας και η χώρα έχει υποστεί μια “αφαίμαξη” μυαλών καθώς οι καταρτισμένοι επαγγελματίες ψάχνουν καλύτερες προοπτικές στο εξωτερικό. Παρά τις βαθιές περικοπές, το ελληνικό χρέος θα ξεπεράσει το 180% φέτος. Ενώ οι δανειστές έχουν επεκτείνει την περίοδο πληρωμών για δεκαετίες με χαμηλά επιτόκια, μέχρι στιγμής αρνούνται να διαγράψουν χρέος».
Παρόλα αυτά, όπως σχολιάζει, η έξοδος από το μνημόνιο δίνει στον Τσίπρα περισσότερο χώρο να κινηθεί και εκείνος τον αξιοποιεί για να υπογραμμίσει τις διαφορές ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και τη Νέα Δημοκρατία, που προηγείται στις δημοσκοπήσεις. «Ο Τσίπρας θέλει να χαλαρώσει τη λιτότητα με μέτρα, όπως περισσότερες προσκλήψεις στο δημόσιο τομέα και μείωση του φόρου ακινήτων, όπως και σταδιακή μείωση του εταιρικού φόρου. Αυτό το μήνυμα δεν είχε τα ίδια θετικά αποτελέσματα στο επιχειρηματικό ακροατήριο όσο η ταχύτερη μείωση των φορολογικών συντελεστών για τις επιχειρήσεις και τα μέτρα για την προσέλκυση των επενδύσεων, που ανακοίνωσε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ο οποίος και τόνισε πως θέλει να δώσει θέσεις εργασίας και όχι παροχές στηριζόμενες στην υπερβολική λιτότητα των προηγούμενων ετών» αναφέρει χαρακτηριστικά.
Όπως σημειώνει η αρθογράφος «οι πολιτικές αντιπαραθέσεις ενδεχομένως να μην είναι αυτές που θα καθορίσουν το πώς θα τα πάει η Ελλάδα τα επόμενα χρόνια. Ενώ η κυβέρνηση δεν έχει άμεσα ανάγκη τα χρήματα θέλει να βγει στις αγορές σε τακτά χρονικά διαστήματα και με σταδιακά μεγαλύτερες ωριμάνσεις προκειμένου να αποκαταστήσει την αξιοπιστία της ως δανειζόμενη. Αν μείνει εκτός για μεγάλο χρονικό διάστημα μπορεί να δυσκολευθεί να κερδίσει την εμπιστοσύνη των επενδυτών ειδικά αν αρχίσει να χρησιμοποιεί το “μαξιλάρι” των χρημάτων που έχει δημιουργήσει».
«Από την άλλη είναι μη συνετό να δανειστεί με υπερβολικά υψηλό επιτόκιο. Οι ανησυχίες για την Ιταλία έχουν ωθήσει τις αποδόσεις των ομολόγων προς τα επάνω. Η εποχή του υπερβολικά φθηνού χρήματος φτάνει στο τέλος της, η οικονομική ανάπτυξη στην Ευρώπη κατεβάζει ταχύτητα και οι παγκόσμιες εμπορικές αντιπαραθέσεις εντείνονται. Αυτό θα καταστήσει τους επενδυτές ποιο ευαίσθητους στο όποιο ολίσθημα του προϋπολογισμού ή σε φτωχές επιλογές πολιτικής. Ο Τσίπρας μπορεί να δει ότι οι αγορές είναι πολύ λιγότερο διατεθειμένες να συγχωρήσουν από ό,τι οι ψηφοφόροι που αισθάνονται προδωμένοι από τις πολιτικές λιτότητας, που ακολούθησε» καταλήγει το άρθρο.
