Το παζάρι της Λάρισας μονοπωλεί κάθε χρόνο το ενδιαφέρον πολλών φωτογράφων. Η ιστoρία του χάνεται στα βάθη του χρόνου, κυρίως στα χρόνια της Τουρκοκρατίας όπου γινότανε στο Μπεζεστένι της πλατείας του Φρουρίου, ένα κτήριο το οποίο σώζεται μέχρι και σήμερα στη Λάρισα.
Αντικείμενο των αγοραπωλησιών ήταν υφάσματα, ζώα, μέταλλα που μεταφέρονταν με μουλάρια, καμήλες και άλογα. Πωλούνταν πολύτιμα αντικείμενα (χρυσός, ασήμι, πολύτιμες πέτρες, κοσμήματα), φυλάσσονταν κληρονομιές πολιτών, πολύτιμα περιουσιακά στοιχεία αλλά και έγγραφα, γινόταν έλεγχος της ποιότητας των εμπορευμάτων και καθορίζονταν και οι ισοτιμίες των νομισμάτων.
Κείμενο/Φωτογραφίες: Δημήτρης Παπαδημητρούλας
https://www.facebook.com/artplusstudio/
https://www.instagram.com/dpapadimitroylas/
Στα πρώτα χρόνια της ελεύθερης Λάρισας μετά το 1881, το έθιμο συνεχίστηκε το 1888 (6 χρόνια δεν έγινε λόγω της μεγάλης φωτιάς του 1882) και μεταφέρθηκε στο άλσος του Αλκαζάρ και συγκεκριμένα στην αριστερή όχθη του Πηνειού όπου και λειτούργησε για έναν αιώνα. Έπειτα στεγάζεται στη σκεπαστή αγορά της Νεάπολης. Ένα τέτοιο γεγονός μόνο αδιάφορο δεν μπορεί να είναι για τον φωτογραφικό και δημοσιογραφικό κόσμο της Λάρισας. Έτσι λοιπόν και εμείς πήραμε φακό και μηχανή και χωθήκαμε μέσα στο κόσμο για να σας δείξουμε το παζάρι από την δική μας πλευρά. Συνειδητά επιλέξαμε κόντρα στις συνήθειες να πάμε την βόλτα μας τις τελευταίες ημέρες ώστε να μπορέσουμε να μιλήσουμε με τους εμπόρους και να μάθουμε αν μείνανε ευχαριστημένοι από την κίνηση.
Τι είδαμε επομένως ;;;
Είδαμε πλήθος κόσμου να πηγαινοέρχεται, Είδαμε εμπόρους Από την Θράκη μέχρι και την Κρήτη, κουρασμένους αλλά και με χαμόγελα. Eίδαμε όλων των ειδών τα εμπορεύματα από είδη προικός και οικειακά σκεύη μέχρι εργαλεία για αγροτικές δουλειές. Είδαμε παιχνίδια πολλά παιχνίδια με λυπηρό γεγονός όμως τα παιδικά όπλα να είναι η πλειοψηφία.
Είδαμε όλες τις γνωστές μάρκες να είναι “επισημα” παρών είδαμε βιβλία και χαρήκαμε, είδαμε μέχρι και υπερήρωες και φυσικά είδαμε χρώμα….πολλλλυυυύ χρωμααααααά και ακόμη πιο πολλές μυρωδιές.
