Το Ανώτατο Δικαστήριο της Ινδίας επέτρεψε την πρακτική της «παθητικής ευθανασίας» για τους ασθενείς που βρίσκονται σε κωματώδη κατάσταση από κάποια ανίατη ασθένεια.
Βασική προϋπόθεση είναι η υπογραφή μίας «διαθήκης» από αυτούς τους ασθενείς, στην οποία θα εκφράζουν την επιθυμία τους να μείνουν εκτός μηχανικής υποστήριξης σε περίπτωση που πέσουν σε βαθύ κώμα. Έτσι, κάτω από ένα αυστηρό πλαίσιο κριτηρίων, θα επιτρέπεται πλέον η διακοπή της φαρμακευτικής αγωγής και της μηχανικής υποστήριξης πολλών ασθενών που βρίσκονται σε τελικό στάδιο.
Η δικαστική απόφαση προβλέπει την απενεργοποίηση των μηχανημάτων υποστήριξης ζωτικών οργάνων, την αφαίρεση σωληναρίου τροφής και την παύση σχετικής φαρμακευτικής αγωγής, σε όσους ασθενείς υπογράφουν σχετική «διαθήκη υγείας», έχοντας σώας τας φρένας. Με αυτόν τον τρόπο θα επιταχύνεται επί της ουσίας η κατάληξη τους, υπό την προϋπόθεση να έχουν ζητήσει οι ίδιοι κάτι τέτοιο, πριν πέσουν σε κώμα, καθώς, όπως υπογράμμισαν οι δικαστές, το δικαίωμα σε έναν αξιοπρεπή θάνατο είναι «βασικό και στοιχειώδες».
Για την ώρα πάντως, παραμένει ασαφές, πώς οι αρμόδιοι φορείς θα εξασφαλίζουν ότι, σε κάθε περίπτωση, οι ασθενείς δεν έχουν εξαναγκαστεί από τρίτους να υπογράψουν τέτοιους είδους υπεύθυνες δηλώσεις.
Ο επικεφαλής του κινήματος Common Cause που έκανε καμπάνια για την εφαρμογή τέτοιων ρυθμίσεων, χαρακτήρισε «ορόσημο» αυτή την απόφαση των δικαστών. «Η νομοθετική αλλαγή έρχεται σε μία εποχή που η ιατρική επιστήμη μπορεί να κρατήσει ζωντανούς τέτοιους ασθενείς, με τεχνητά μέσα, ενώ τα νοσοκομεία εξακολουθούν να χρεώνουν», τονίζει ο Vipul Mudgal.
Το θέμα αφορά εκατοντάδες ασθενείς σε όλη την χώρα, με πολλές περιπτώσεις στο παρελθόν, να παίρνουν μεγάλες διαστάσεις. Το 2008, ένας πατέρας από την πολιτεία της Uttar Pradesh είχε στείλει δημόσια επιστολή προς τον Ινδή πρόεδρο Pratibha Patil, ζητώντας την άδεια για ευθανασία των τεσσάρων παράλυτα παιδιά του, που φυτο-ζωούσαν για πολλά χρόνια σε νοσοκομειακά κρεβάτια, αλλά εκείνη είχε απορρίψει το αίτημά του.
Τώρα όμως, περιπτώσεις σαν και αυτές θα έχουν άλλη αντιμετώπιση από το Νόμο και, κατ’ επέκταση, από το ιατρικό προσωπικό.
Πηγή: www.lifo.gr
