Μετά την θριαμβευτική εξασφάλιση μιας δεύτερης πενταετίας στην προεδρία – σύμφωνα με τα exit polls κέρδισε τις εκλογές με 56% έναντι 44% του Σταύρου Μαλά – και “απελευθερωμένος” πλέον από το άγχος της επανεκλογής, ο Νίκος Αναστασιάδης καλείται να αφήσει το στίγμα του στην ιστορία της Κύπρου.
Είναι διατεθειμένος να καταβάλει άλλη μια, πιθανώς την τελευταία, προσπάθεια για να πετύχει μια όσο το δυνατόν πιο δίκαια, βιώσιμη και λειτουργική λύση; Θέλει να το κάνει; Και αν ναι, μπορεί να καταλήξει σε μια συμφωνία που θα γίνει αποδεκτή από την ελληνοκυπριακή κοινότητα;
Μιλώντας στην “Κ” ο κ. Αναστασιάδης δήλωσε “αποφασισμένος για συνέχιση του διαλόγου, τουλάχιστον όσον αφορά τις εσωτερικές πτυχές στο αμέσως προσεχές μέλλον”, ενώ αναφερομενος ειδικότερα στην προοπτική σύγκλισης νέας διεθνούς διάσκεψης σημείωσε ότι “θα πρέπει να γίνει καλή προετοιμασία για να μην αντιμετωπίσουμε τα φαινόμενα που είδαμε στο Μον Πελερέν, στη Γενεύη, αλλά και στο Κραν-Μοντανά. Χωρίς να είναι γνωστές οι θέσεις της Τουρκίας, και ιδιαίτερα χωρίς να συνάδουν με τις παραμέτρους του Γ.Γ., η προσπάθεια θα οδηγηθεί και πάλι σε αποτυχία”.
Είναι πολλά τα κομμάτια του παζλ που έχει μπροστά του ο επανεκλεγείς πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Μεταξύ αυτών, η διαχείριση των κινήσεων και αμφισβητήσεων της Αγκυρας στην κυπριακή ΑΟΖ, τις οποίες πρόβαλε και ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών σε συνέντευξή του στην “Κ”.
Με τους μέχρι τώρα προσεκτικούς και χαμηλών τόνων χειρισμούς να έχουν αποδειχθεί αποτελεσματικοί, ο πρόεδρος Αναστασιάδης και η κυβέρνησή του θα συνεχίσουν τους εν εξελίξει ενεργειακούς σχεδιασμούς σε στενή συνεργασία με τις εταιρείες κολοσούς που διεξάγουν τις γεωτρήσεις και προέρχονται από σημαντικές χώρες όπως οι ΗΠΑ, η Γαλλία, η Ιταλία, και άλλες.
Ενα άλλο μεγάλο στοίχημα, για πολλούς σημαντικότερο σε αυτή τη συγκυρία, είναι η διασφάλιση της συνέχισης της θετικής πορείας της κυπριακής οικονομίας στην οποία οφείλεται άλλωστε σε μεγάλο βαθμό και η νίκη του στις εκλογές αυτές. Στις δηλώσεις του στην “Κ” ο κ. Αναστασιάδης δεσμεύθηκε ότι “θα συνεχιστούν οι προσπάθειες προσέλκυσης νέων επενδύσεων, με νέα κίνητρα, με φορολογικές απαλλαγές” σπεύδοντας να υπογραμμίσει ότι παρέλαβε “μια οικονομία στα πρόθυρα της άτακτης χρεοκοπίας με ρυθμό ανάπτυξης -6,5% και τώρα τρέχουμε με τον πιο υψηλό ρυθμό ανάπτυξης στην Ευρώπη πέραν του 4%, ενώ από 17% σχεδόν που ήταν το 2013 η ανεργία, τη ρίξαμε στο 10% με προοπτική σύντομα μονοψήφιου αριθμού”.
Προεκλογικά, ο κ. Αναστασιάδης έκανε λόγο για κυβέρνηση ευρείας αποδοχής. Τώρα καλείται να αποδείξει ότι το εννοούσε. Η στελέχωση της νέας κυβέρνησης που θα σχηματίσει θα στείλει πολλά μηνύματα, εντός και εκτός Κύπρου. Το πρώτο μεγάλο δίλημμα για το επανεκλεγέντα πρόεδρο είναι τι θα κάνει με τον στενό του συνεργάτη Νίκο Χριστοδουλίδη, ο οποίος στην πράξη απεδείχθη πολύ περισσότερο από απλός κυβερνητικός εκπρόσωπος και του οποίου οι ικανότητες αναγνωρίζονται από φίλους και αντιπάλους. Ακόμη και ο Σταύρος Μαλάς είχε προεκλογικά δηλώσει ότι θα αξιοποιούσε τον 44χρονο αξιωματούχο που είναι διπλωμάτης καριέρας.
Το ερώτημα που τίθεται είναι αν ο κ. Αναστασιάδης θα τον διορίσει υπουργό Εξωτερικών ή θα τον κρατήσει ως “δεξί του χέρι” και βασικό παράγοντα στην χάραξη και άσκηση της πολιτικής του; Με δεδομένη την απόφαση του Ιωάννη Κασουλίδη να αποχωρήσει από την ηγεσία του υπουργείου Εξωτερικών, τη συγκεκριμένη θέση διεκδικούν και άλλοι, μεταξύ αυτών και ο νυν υπουργός Οικονομίας, Χάρης Γεωργιάδης.
Λενε ότι “ομάδα που κερδίζει δεν την αλλάζεις”. Θα διατηρήσει, λοιπόν, και σε ποιους ρόλους, το επιτυχημένο επιτελείο – Χριστοδουλίδης, Γεωργιαδης, Λακκοτρύπης (Ενέργειας), Φωκαιδης (Αμυνας), Παμπορίδης (Υγείας) – που κατά γενική ομολογία απεδείχθη ικανό και έφερε εις πέρας το κυβερνητικό έργο σε μια από τις πιο δύσκολες περιόδους, μετά την κατάρρευση της οικονομίας το ’12 και το “κούρεμα” των καταθέσεων τον Μάρτιο του ’13;
Αν και σε μεγάλο βαθμό, η προεκλογική αντιπαράθεση εστίασε στο χθες και στην επίρριψη ευθυνών σε πρόσωπα και παρατάξεις για αποφάσεις, επιλογές και δράσεις του παρελθόντος -κυρίως για την κατάρρευση της οικονομίας που οδήγησε στο μνημόνιο, όπως και στο αδιέξοδο του Κραν Μοντανά- οι Κύπριοι πολίτες έχουν το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον. Αυτό καλείται να κάνει και ο επανεκλεγείς πρόεδρος. Και θα κριθεί, όχι πλέον από τους ψηφοφόρους, αλλά από την Ιστορία.
πηγή Καθημερινή
