Ένα από τα προβλήματα που βασανίζουν πλέον κάθε ελληνική οικογένεια είναι η χρήση ναρκωτικών.
Για την ακρίβεια, πριν από 20 χρόνια η Ελληνική Αστυνομία ήξερε ότι σε κάθε περιοχή – δήμο υπήρχε ένας «έμπορος» ναρκωτικών ουσιών.
Αυτό στην πάροδο του χρόνου έγινε ένας σε κάθε γειτονιά, μετά ένας χρήστης σε κάθε οικοδομικό τετράγωνο, μετά ένας σε κάθε πολυκατοικία και τώρα σχεδόν ένας σε κάθε σπίτι.
Η κατάσταση είναι ανεξέλεγκτη, ειδικά όσον αφορά στη χρήση κάνναβης, η οποία, όσο αθώα και αν φαίνεται, δεν είναι. Συνήθως αποτελεί τον προπομπό για τα πιο «βαριά» ναρκωτικά.
Το φαινόμενο μάλιστα πήρε ραγδαίες διαστάσεις από τότε που οι Αλβανοί πήραν την κατάσταση στα χέρια τους και ανέλαβαν σχεδόν εξ ολοκλήρου το «εμπόριο». Χαρακτηριστικό είναι ότι το 99% της καλλιέργειας, παραγωγής και διακίνησης κάνναβης γίνεται από την Αλβανία, η οποία το διοχετεύει σε όλη την Ευρώπη, με τη Θεσσαλονίκη να αποτελεί μία από τις πόλεις “transit” αλλά και πώλησης.
Επικίνδυνος λαός – σκληροί κακοποιοί
Οι αλβανικές ομάδες οργανωμένου εγκλήματος είναι το κύριο πρόβλημα στην Ελλάδα.
Σύμφωνα με τα στοιχεία, οι ομάδες αυτές αναμειγνύονται σε όλα τα είδη των εγκληματικών δραστηριοτήτων και διατηρούν ισχυρούς δεσμούς με τις χώρες προέλευσής τους στα Δυτικά Βαλκάνια, εκμεταλλευόμενες παράλληλα τις πολυπληθείς αλβανικές κοινότητες που υπάρχουν σε ολόκληρη την Ελλάδα.
Ιδιαίτερα επιρρεπείς στη «χρήση βίας», οι αλβανικές εγκληματικές ομάδες μπορούν να θεωρηθούν μία από τις κύριες απειλές για την Ελλάδα, καθώς ελέγχουν την εισαγωγή και τη διάθεση όλων των ναρκωτικών ουσιών, όπως της ηρωίνης, της κοκαΐνης, των χαπιών και φυσικά και της κάνναβης.
Θεωρείται ένας από τους πιο επικίνδυνους λαούς, καθώς ως κακοποιοί δεν φοβούνται τίποτα και κανέναν, συμμετέχουν σε οποιαδήποτε εγκληματική ενέργεια, ενώ και οι ίδιοι θεωρούν ότι δύο στους δέκα είναι αναλώσιμοι.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το γεγονός ότι αν ένα μέλος της οργάνωσης συλληφθεί ή σκοτωθεί, είναι σαν να μην υπήρξε ποτέ, σε αντίθεση με τους Ρώσους που αναλαμβάνουν την οικογένεια που «αφήνει» πίσω του το μέλος ή τον στηρίζουν ακόμη και στα δικαστήρια ή στη φυλακή.
Στους Αλβανούς δεν ισχύει το ίδιο. Ο καθένας είναι για τον εαυτό του.
Ειδικά από τότε που άνοιξαν οι αποθήκες του αλβανικού στρατού, όλοι έχουν όπλο ή όπλα και αυτό τους κάνει να αισθάνονται πανίσχυροι, χωρίς να υπολογίζουν στο ελάχιστο την ανθρώπινη ζωή.
Κοινώς κάνουν χρήση του όπλου χωρίς να σκεφτούν. Στην πραγματικότητα όμως είναι θρασύδειλοι. Μόλις αντιληφθούν ότι κάποιος δεν τους φοβάται, τρέπονται σε «φυγή».
Αυτό που κυβερνά στην Αλβανία είναι το χρήμα. Και το χρήμα έρχεται άφθονο σε όσους ασχολούνται κυρίως με τα ναρκωτικά αλλά και τα όπλα.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ότι οι ίδιοι οι Αλβανοί δεν είναι χρήστες καμίας ουσίας. Ειδικά όσοι είναι βαθιά μέσα στα κυκλώματα είναι στυγνοί έμποροι. Εκμεταλλεύονται τους πάντες.
Πέταξαν τους Έλληνες έξω από το εμπόριο
Τα πρώτα χρόνια που ξεκίνησαν την «εισαγωγή» ναρκωτικών στην Ελλάδα, συνεργάζονταν αναγκαστικά με Έλληνες για να δικτυωθούν.
Τα τελευταία χρόνια έχουν αναλάβει εξ ολοκλήρου τη διακίνηση και τους Έλληνες απλώς τους χρησιμοποιούν όταν και εάν χρειαστεί. Είναι οι ίδιοι τα «αφεντικά», έχοντας αφήσει απ’ έξω οποιονδήποτε άλλον.
Τα στάδια της διαδρομής
Στα αλβανικά εδάφη, κυρίως στη Β. Αλβανία και στην Κορυτσά, αλλά και στα σύνορα με την Ελλάδα δίπλα από το Αργυροχώρι Ιωαννίνων και το Καλπάκι, στους Λαζαράτες, υπάρχουν οι καλλιέργειες της κάνναβης.
Καλά κρυμμένα ανάμεσα σε καλαμποκιές ή σε απρόσιτες περιοχές, οι οποίες φυλάσσονται με δρακόντεια μέτρα, μεγαλώνουν τα φυτά… που φέρνουν χρήμα.
Σχεδόν κάθε οικογένεια στην Αλβανία έχει τη δική της παραγωγή, όπως γινόταν κάποτε με τα καπνά στην Ελλάδα.
Οι έμποροι περνούν από κάθε οικογένεια και παίρνουν μέρος της ποσότητας που έχει παραχθεί. Ποτέ ολόκληρη. Δηλαδή από τον έναν τόνο, παίρνουν τα 700-800 κιλά. Όταν αυτά τελικά πουληθούν, τότε πληρώνονται. Η ποσότητα που αφήνουν είναι για ασφάλεια, σε περίπτωση που η αρχική «πιαστεί», να αγοραστεί τελικά το υπόλοιπο, δίνοντας τη δυνατότητα να βγάλουν έστω ένα μικρό εισόδημα οι παραγωγοί.
Στη συνέχεια στο «ταξίδι» της κάνναβης» μπαίνουν οι μεταφορείς και ακολουθούν οι παραλήπτες, οι μεγάλοι έμποροι οι οποίοι θα τα μοιράσουν, ενώ υπάρχουν και οι «εξαγωγείς».
Τα λάθη της παραγωγής
Όταν οι Αλβανοί άρχισαν να καλλιεργούν κάνναβη, δεν είχαν ιδέα. Τα φυτά γέμιζαν ψείρες και άλλα παράσιτα. Οι ίδιοι ωστόσο, προκειμένου να μη χάσουν χρήματα, ψέκαζαν τα φυτά με όποιο φάρμακο μπορούσε να εξαφανίσει τα «ζιζάνια», χωρίς φυσικά να υπολογίζουν τη ζημιά που θα προκαλούσε στον χρήστη. Έτσι, δεν είναι λίγα τα περιστατικά χρηστών οι οποίοι τυφλώθηκαν ή παρουσίασαν άλλες παθήσεις εξαιτίας της χρήσης χασίς.
Στην πορεία βελτιώθηκαν, έμαθαν πώς θα βελτιώσουν την παραγωγή τους και φυσικά σήμερα βγάζουν μεγάλες ποσότητες, όχι όμως την καλύτερη ποιότητα, στην κορυφή της οποίας παραμένει η ελληνική…
Το πρόβλημα
Η κατάσταση διογκώνεται και γίνεται ανεξέλεγκτη εξαιτίας πολλών παραγόντων. Καταρχήν οι Αλβανοί είναι πλέον πολύ καλά, αν όχι άριστα, εξοπλισμένοι, με τελευταίας τεχνολογίας οχήματα, σκάφη και ό,τι άλλο απαιτεί η διακίνηση και όλα αυτά εξαιτίας των πολλών χρημάτων που τους αποφέρει το εμπόριο των ναρκωτικών. Την ίδια στιγμή έχουν «συμμάχους» τις ίδιες τις διωκτικές αρχές της χώρας τους.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα, εκτός από τον υπουργό του πρωθυπουργού Ράμα, είναι ότι τοποθέτησαν Υπαρχηγό της Αστυνομίας τους έναν αστυνομικό ο οποίος βρέθηκε για 4 χρόνια στη φυλακή, κατηγορούμενος μεταξύ άλλων και για ναρκωτικά. Το ψάρι βρομάει από το κεφάλι…
Από τη δική μας πλευρά, όσο αδιάβλητοι και αν είναι οι αστυνομικοί, οι τελωνειακοί υπάλληλοι και όσοι εμπλέκονται στην καταπολέμηση και δίωξη των ναρκωτικών, δεν υπάρχουν οι υλικοτεχνικές υποδομές για τους ελέγχους. Τα λιμάνια μας είναι διάτρητα, για αυτό τα προτιμούν οι μεγάλοι λαθρέμποροι κοκαΐνης. Στα τελωνεία το «σκάνερ» του ΣΔΟΕ δεν λειτούργησε ούτε μια μέρα… Τίποτα δεν είναι τυχαίο.
Οι γείτονες μπορούν να φυλάνε τα σύνορά τους για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, αλλά εμείς δεν μπορούμε να τα φυλάμε για το εμπόριο των ναρκωτικών. Η ουσία είναι ότι όσο υπάρχει ζήτηση, θα υπάρχει προσφορά και όσο υπάρχει προσφορά, θα υπάρχει ζήτηση.
Μάλιστα οι αρχές, χωρίς να το παραδέχονται ανοιχτά, θεωρούν ότι το παιχνίδι με την κάνναβη το έχουν χάσει, επικεντρώνοντας τώρα το ενδιαφέρον τους στα «σκληρά» ναρκωτικά, όπως ηρωίνη και κοκαΐνη.
Από το φύλλο της THESSNEWS #81 (25/11/2017-26/11/2017)
