Ο Παναθηναϊκός (απ)έδειξε καθ’ όλη τη διάρκεια των τελευταίων μηνών στον Γιώργο Κουτρουμπή το πόσο θέλει να τον διατηρήσει στο δυναμικό του και μετά το καλοκαίρι (οπότε κι εκπνέει το τρέχον συμβόλαιό του), κάνοντας όχι μια και δύο, αλλά τέσσερις προτάσεις ανανέωσης. Με τελευταία αυτήν που κατατέθηκε την Πέμπτη, ύψους 280.000 ευρώ ετησίως συν μπόνους, χρήματα σχεδόν πέντε φορές πάνω απ’ τις απολαβές του τον πρώτο χρόνο του στην ομάδα (60.000 ευρώ).
Οι πληροφορίες αναφέρουν πως ο Αθηναίος αμυντικός θα δώσει την τελική του απάντηση την προσεχή Δευτέρα (αφού στην παρούσα φάση είναι αφοσιωμένος στο αυριανό πολύ σημαντικό ματς με την Ξάνθη) και υπάρχει αίσθηση πως θα υπάρξει -εν τέλει- αίσιο τέλος. Οι ίδιες πηγές επισημαίνουν πως απ’ την πλευρά του ατζέντη του «Κούτρου» υπάρχει απόλυτη ικανοποίηση για το ύψος της τελικής πρότασης του Παναθηναϊκού κι αντίστοιχα υπάρχουν προτροπές τα τελευταία 24ωρα τόσο απ’ τον ίδιο τον ατζέντη όσο κι απ’ το περιβάλλον του Ελληνα αμυντικού για να πει το «ναι» στο «τριφύλλι». Ο δε παίκτης, όπως αναφέρουν οι πληροφορίες, δείχνει πλέον θετική διάθεση και υπάρχει (συγκρατημένη) αισιοδοξία πως τη Δευτέρα θα επέλθει συμφωνία και θα «κλειδώσει» η παραμονή του στην ομάδα για άλλα τρία χρόνια. Ωστόσο, επειδή ακριβώς μιλάμε για μια ανοικτή διαπραγμάτευση, όλα πλέον θα ξεκαθαρίσουν στις αρχές της επόμενης εβδομάδας, όταν και θα υπάρξει η απάντηση του «Κούτρου», ο οποίος έχει πλέον την μπάλα (αποκλειστικά) στα πόδια του.
Η νέα πολιτική οικονομικής ισορροπίας στα αποδυτήρια
Το θέμα των οικονομικών «ανισορροπιών» που υπήρξαν την περσινή σεζόν στον Παναθηναϊκό, μετά την έλευση παικτών με πολύ μεγαλύτερα συμβόλαια απ’ τα υπάρχοντα (Εσιέν, Σάντσεθ, αλλά και Αμπεΐντ, Τελάντερ, Βέμερ), δημιούργησε τριβές και «φθορά» εντός των αποδυτηρίων του «τριφυλλιού». Απ’ τη στιγμή μάλιστα που η προσφορά των «νέων» ήταν πολύ πολύ μικρότερη απ’ τους ποδοσφαιριστές που είχαν τραβήξει το κουπί στον Παναθηναϊκό του «μνημονίου» της πρώτης διετίας. Η «διαφορά» αυτή, όσο κι αν έγινε προσπάθεια να μειωθεί μέσω των αρχικών αναπροσαρμογών που έγιναν στην «παλιά φουρνιά», ήταν κάτι που «κουβαλούσε» η ομάδα μέσα στα αποδυτήρια, σε μια χρονιά που όλα ξεκίνησαν και πορεύθηκαν «στραβά» ως το τέλος.
Ο Στραματσόνι, έχοντας «διαγνώσει» το πρόβλημα, αποφάσισε μαζί με τον Γιάννη Αλαφούζο να προχωρήσουν σε αλλαγή πολιτικής και εξισορρόπηση των οικονομικών δεδομένων μέσα στα «πράσινα» αποδυτήρια. Σε πρώτη φάση οριοθέτησαν τον «ηγέτη» της κάθε γραμμής και το «ταβάνι» που θα υπήρχε ως προς τις απολαβές του κάθε παίκτη σε επίθεση, μεσαία γραμμή και άμυνα. Με αυτήν τη λογική και «στρατηγική» έγιναν και οι περισσότερες μεταγραφικές κινήσεις του περασμένου καλοκαιριού, έχοντας ξεκάθαρο όριο για το μέχρι πού θα έφτανε για τον κάθε ποδοσφαιριστή η οικονομική προσφορά του συλλόγου (μοναδική εξαίρεση ήταν ο Ιμπάρμπο).
Αντίστοιχη λογική υπήρξε και στις ανανεώσεις/επεκτάσεις συμβολαίων των παικτών που αποτελούσαν βασικά μέρη του κορμού της ομάδας και στους οποίους ο Παναθηναϊκός ήθελε να επενδύσει για χρόνια (Ζέκα, Μπεργκ, Μολέδο, Λουντ και Κουτρουμπή). Με συγκεκριμένη φιλοσοφία/στόχευση και «ταβάνι» για κάθε παίκτη ξεχωριστά, πάντα όμως στο πλαίσιο της τήρησης των οικονομικών ισορροπιών μέσα στην ομάδα. Κι αυτό ακριβώς το «ταβάνι» τηρήθηκε σε όλη τη διαπραγμάτευση που έγινε (και) με τον Κουτρουμπή.
[πηγη εφημερίδα- “Goal” ]
