Στις αρχές του 20ου αιώνα, ένας αγρότης ψάχνοντας να βρει ένα τρόπο να ποτίσει τις καλλιέργειες του, πήρε την απόφαση να ανοίξει ένα βαθύ πηγάδι στο κτήμα του μήπως και ανακαλύψει νερό.
Ο αγρότης ζούσε και είχε όλα τα κτήματα του σε μια άγονη έρημο της Νεβάδας και το μοναδικό νερό που θα μπορούσε να βρει, βρίσκονταν αποθηκευμένο βαθιά κάτω από την επιφάνεια της Γης.
Το σημείο στο οποίο έγινε η γεώτρηση.
Ήξερε ότι αυτός ήταν ο μοναδικός τρόπος να βρει το απαραίτητο νερό για να επεκτείνει τις καλλιέργειες του. Αυτό που δεν ήξερε όμως ήταν, ότι βαθιά κάτω από το έδαφος υπήρχε κάτι πολύ πιο μαγικό από νερό.
Ξεκίνησε το σκάψιμο και το συνέχισε για πολλές μέρες, μέχρι που τελικά εντόπισε αυτό που αναζητούσε. Βρήκε νερό. Το πρόβλημα όμως ήταν ότι το νερό ήταν απίστευτα ζεστό. Για την ακρίβεια η θερμοκρασία του νερού άγγιζε τους 200 βαθμούς, γεγονός που καθιστούσε απαγορευτική τη χρήση του για το πότισμα των καλλιεργειών του.
Το γεγονός αυτό ανάγκασε τον αγρότη να ξεχάσει για αρκετά χρόνια την ιδέα ενός πηγαδιού.
Μέχρι που το 1964 έφτασε στο σημείο μια πιο καλά οργανωμένη ομάδα γεώτρησης με καλύτερο εξοπλισμό από την αξίνα και το φτυάρι του αγρότη.
Τα σχέδιά τους δεν είχαν την κατάληξη που περίμεναν, καθώς το νερό ήταν ακόμα πάρα πολύ καυτό. Η ιδέα της γεώτρησης εγκαταλείφθηκε για ακόμη μια φορά.
Φεύγοντας από το σημείο η ομάδα όμως δεν έκλεισε όπως έπρεπε την τρύπα που άνοιξε. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα η τρομερή πίεση και οι υψηλές θερμοκρασίες, λίγα χρόνια μετά να εκτοξεύσουν στην επιφάνεια αέρια, νερό, μέταλλα και άλλες ουσίες, δημιουργώντας κάτι που κανείς δεν θα μπορούσε να περιμένει!
Η πραγματικότητα είναι ότι δεν πρόκειται για έναν τυπικό πίδακα. Ο θερμοπίδακας ή Fly Geyser όπως ονομάστηκε, αντλεί νερό και ορυκτά στοιχεία και τα εκτοξεύει πάνω από την επιφάνεια του εδάφους, δημιουργώντας ένα πολύχρωμο βουνό που συνεχίζει να μεγαλώνει μέρα με τη μέρα.