Σε βαρύ κλίμα και υπό την σκιά της δημοσιοποίησης των απαιτήσεων του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου για δυσμενείς αλλαγές σε μισθούς, απολύσεις, συμβάσεις και απεργίες, ανοίγει σήμερα η αυλαία του διαλόγου του υπουργείου Εργασίας με τους κοινωνικούς εταίρους (εργοδοτικές οργανώσεις και ΓΣΕΕ) για την υπογραφή κειμένου συμφωνίας, προκειμένου να μην μεταβληθούν το ύψος του κατώτατου μισθού, οι συλλογικές συμβάσεις και το καθεστώς των ομαδικών απολύσεων.
Στόχος του υπουργείου Εργασίας είναι η δημιουργία ενιαίου μετώπου εργοδοτών – εργαζομένων και κυβέρνησης εναντίον των δανειστών, επικυρώνοντας τη συμφωνία του 2014 στη Γενεύη.
Την ίδια στιγμή, οι εκπρόσωποι των δανειστών μας, με έγγραφο 21 σελίδων, ζητούν επτά ανατροπές και επιτάχυνση της διαπραγμάτευσης.
Ο αρμόδιος υπουργός, Γιώργος Κατρούγκαλος, με δηλώσεις του, διεμήνυσε ότι η Αθήνα δεν θα δεχθεί να τεθεί στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης τίποτα άλλο πλην τριών ζητημάτων:
-Η ενδυνάμωση του πλαισίου των συλλογικών διαπραγματεύσεων. Κάτι που ζήτησε η ελληνική πλευρά.
-Οι ομαδικές απολύσεις μόνο όσον αφορά το πλαίσιο έγκρισης τους, αλλά και η αλλαγή του συνδικαλιστικού νόμου.
Για τα δύο τελευταία, ο υπουργός Εργασίας επεσήμανε ότι «απηχούν την ιδεοληπτική του προσήλωση του ΔΝΤ στον πιο ακραίο νεοφιλελευθερισμό, θέσεις που επιδιώκουμε να εξουδετερώσουμε κατά την διάρκεια του διαλόγου».
Από την πλευρά τους οι εκπρόσωποι των δανειστών μας, ζητούν:
-Την κατάργηση επιδομάτων και προσαυξήσεων στον κατώτατο μισθό με ανοικτό την κατάργηση των επιδομάτων του 13ου και του 14ου μισθού.
-Την αύξηση του ανώτατου ορίου των ομαδικών απολύσεων από το 5% στο 10% με παράλληλη κατάργηση της δυνατότητας άσκησης βέτο εκ μέρους του εκάστοτε υπουργού Εργασίας.
Για το θέμα, η κυβέρνηση εξετάζει τη διατήρηση του ποσοστού στα σημερινά επίπεδα με απλή γνωστοποίηση των απολύσεων στον Οργανισμό Μεσολάβησης και Διαιτησίας (ΟΜΕΔ).
-Την ενίσχυση των επιχειρησιακών συμβάσεων εργασίας, μεγαλύτερη ευελιξία στις εργασιακές σχέσεις και κατά συνέπεια στις αμοιβές.
-Την αλλαγή της διαδικασίας λήψης απόφασης για την πραγματοποίηση απεργιακών κινητοποιησεων, αλλά και ολόκληρου του τρόπου χρηματοδότησης και λειτουργίας των συνδικάτων.
-Την καθιέρωση της ανταπεργίας (lock out), ενδεχομένως με διπλή μορφή:
Το «αμυντικό λοκ άουτ», που θα δίνει το δικαίωμα σε μια επιχείρηση να προστατεύει χώρους και υλικοτεχνική υποδομή κλείνοντας συγκεκριμένα τμήματα, και το «επιθετικό λοκ άουτ» σε καταχρηστικές απεργίες με πλήρη αναστολή όλων των δραστηριοτήτων για μείωση της ζημίας.
enikonomia
