Σπάνια τηλεοπτική συνέντευξη παραχώρησε η Έλλη Στάη στην εκπομπή “Στούντιο 4” της ΕΡΤ, το απόγευμα της Πέμπτης 28 Νοεμβρίου.
Η δημοσιογράφος και παρουσιάστρια απάντησε, μεταξύ άλλων, για το επίθετο, το οποίο κράτησε από τον πρώτο της σύζυγο.
Η Έλλη Στάη είπε χαρακτηριστικά: “Και στην επαγγελματική μου ζωή υπάρχει ευθραυστότητα, όχι μόνο στην προσωπική, απλά δεν την αφήνεις να φανεί. Στα προσωπικά μου το άφηνα αλλά το άφηνα για να πάρω το συναίσθημα. Ήμουν άνθρωπος που ζητούσα λίγο παραπάνω πάντα. Δεν νομίζω ότι ήταν βαρύ για τους συντρόφους. Στον χώρο εργασίας δεν άφηνα να φανεί ότι είμαι εύθραυστη, στη φιλία βέβαια εννοείται”.
Στη συνέχεια η Έλλη Στάη ρωτήθηκε για το επίθετό της. “Είχα αρχίσει τη δημοσιογραφία με το επίθετο του πρώτου συζύγου μου, ήταν πολύ ωραίο όνομα, δεν είχε και πρόβλημα εκείνος οπότε το κράτησα” σημείωσε.
“Στη δουλειά ήμουν πιο αυστηρή, δηλαδή σιγά σιγά περνώντας τα χρόνια άρχισα τα ίδια πράγματα με την ίδια πίεση να τα λέω πιο γλυκά. Στην αρχή ήμουν λίγο πιο οξεία και αυστηρή” τόνισε.
Η ίδια ρωτήθηκε στη συνέχεια πώς αντιδρούσε όταν ένας άνδρας πήγαινε να την υπονομεύσει ή να την προσβάλλει.
“Δεν προλάβαιναν και πάρα πολύ. Τους έπαιρνα το κεφάλι. Δηλαδή αυτά της καθημερινότητας νομίζω ότι πολύ γρήγορα τα αναχαίτισα. Βέβαια, υπήρχαν και τα περιστατικά τα οποία είναι πολύ πιο σκληρά. Αυτά που, ύστερα από πολλά χρόνια, όλοι μαζί συζητήσαμε. Τα εκδικητικά, τα οποία προέρχονται από ανθρώπους εξουσίας. Γιατί στα άλλα, τα μεταξύ μας, άμα κάποιος νεαρός συνάδελφος ή μη συνάδελφος πήγαινε να πει κάτι το οποίο ήταν ενοχλητικό, εντάξει, αυτό ήταν εύκολα να το απωθήσεις.
Ο χαρακτήρας ο δικός μου δεν είχε δυσκολία σε αυτό ενώ για το άλλο, βέβαια, όταν υπάρχει εξουσία η οποία είτε εμμέσως είτε αμέσως σου λέει “Στοπ εδώ, εγώ βάζω φραγμό σε αυτό που κάνεις”. Τα έχουμε ζήσει όλοι αυτά και δεν πιστεύω ότι υπάρχει γυναίκα στον χώρο μας που δεν το έχει ζήσει” απάντησε.
H Έλλη Στάη μίλησε στην εκπομπή “Στούντιο 4” για την καθημερινότητά της και το δελτίο ειδήσεων, αλλά και για την απώλεια του πατέρα της και τη σχέση με τη μητέρα της.
“Είμαι σε ήρεμη φάση, κάνω λίγα πράγματα. Τόσα όσα να μην κουράζομαι και να μη στρεσάρομαι. Δεν έχω νεύρα! Δεν θέλω να έχω τοξικότητα είτε βγαίνει από εμένα είτε από το περιβάλλον. Περνώντας ο χρόνος έχεις άλλη δυνατότητα επιλογών. Έχουμε μια ανάγκη να κάνουμε πολλά πράγματα. Σιγά σιγά αρχίζεις και κάνεις τις διαλογές και τις επιλογές.
Δεν είναι εύκολο να πεις “φτάνει”. Όταν λες “ώπα” και βγαίνεις από έναν κύκλο πραγμάτων, έχεις ένα κοίταγμα προς τα πίσω και λες “καλά έκανα τώρα;”. Σε εμένα ήρθε με τον χρόνο και το γέμισμα κάποιων πραγμάτων. Τις ειδήσεις τις άφησα και προσπαθούσα 4-5 χρόνια να το αφήσω και με γυρνούσαν πίσω. Είπα ό,τι κι αν συμβεί δεν μπορώ να το κάνω”.
“Ήμουν φιλόδοξη και δεν έβαζα άλλο νούμερο παπούτσι. Δεν ήθελα να κάνω πράγματα που δεν ήξερα καλά. Ένας άνθρωπος που θέλει να κάνει κάποια πράγματα θα προσπαθήσει να τα κάνει και κάποια από αυτά θα τα κάνει καλά. Τη φιλοδοξία τη χρησιμοποιώ θετικά!
“Ήθελα μια αγκαλιά παραπάνω από τη μητέρα μου”
Μεγάλωσα με καταπληκτικές συμβουλές και παροτρύνσεις από τη μητέρα μου. Οι κοπέλες στη γενιά μου παντρεύονταν νωρίς. Εγώ είχα την παρότρυνση ως επιταγή από τη μητέρα μου ότι πρέπει να κάνω πράγματα για τον εαυτό μου. Ήταν μια γυναίκα που προσπαθούσε να κάνει πράγματα. Το “μπράβο” δεν μου το έλεγε εύκολα, ήταν αυστηρή.
Όταν παραπονιόμουν που δεν ήταν συναισθηματική μου έλεγε “πρέπει να δεις τα ουσιαστικά πράγματα που κάνω για σένα”. Ήθελα μια αγκαλιά παραπάνω αλλά εντάξει. Το έψαχνα συνέχεια το “χάιδεμα” και το έβρισκα και στις φίλες μου και στις σχέσεις μου.
Τον πατέρα μου τον έχασα όταν ήμουν 8 ετών. Είναι τελείως διαφορετικό το να βιώνεις και διαφορετικό το να μη βιώνεις κάποια πράγματα. Εκείνα τα χρόνια υπήρχε κάτι σαν ντροπή. Η λέξη “ορφανό” έφερνε αρνητική αύρα. Δεν το ήθελα καθόλου αυτό που το έλεγαν οι δάσκαλοί μας για συμπαράσταση. Είχε μια συμπονετική χροιά κάτι που η συμπόνοια δεν είναι ωραίο συναίσθημα. Η λύπηση δεν είναι ωραίο πράγμα”.
the toc.gr
