Το νέο trend στάθμευσης στο κέντρο αφορά «έξυπνους» που παρκάρουν και παίρνουν σπίτι τις πινακίδες για να γλιτώσουν την κλήση. Ας διαλύσουμε ένα μύθο.
Το κυκλοφοριακό χάος που υπάρχει στα αστικά κέντρα είναι η πρώτη «δύσκολη πίστα» για όσους ξεκινούν κάθε ημέρα από το σπίτι τους για τη δουλειά τους, αλλά και όταν κάνουν την αντίθετη διαδρομή. Άπαξ τώρα, και φτάσουν στον προορισμό του, αρχίζει η επόμενη «πίστα» που είναι το πάρκινγκ.
Δεν πρέπει να υπάρχει άνθρωπος στον πλανήτη (συμπεριλαμβανομένων των Σαολίν μοναχών που φημίζονται για την υπομονή τους) που να αντέχει ψυχολογικά τη συνθήκη του άλυτου κυκλοφοριακού προβλήματος, συν το άλυτο θέμα με τις θέσεις στάθμευσης και φυσικά, αυτό με τα μέσα μαζικής μεταφοράς.
Η κυβέρνηση προτείνει πάντα ως λύση στην απελπισία του κυκλοφοριακού τη χρήση των μέσων μαζικής μεταφοράς που είναι ένα ακόμα δυσλειτουργικό θέμα, καθώς δεν υπάρχουν επαρκείς στόλοι σε κανένα μέσο.
Επίσης, λεωφορεία, συρμοί, και σιδηροδρομικές γραμμές στα τρένα έχουν τόσα προβλήματα (λόγω ελλιπούς συντήρησης) που πολλές φορές γίνονται επικίνδυνα για την ανθρώπινη ζωή.
ΓΙΑΤΙ ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ ΣΥΝΗΘΕΣ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ Ο ΣΥΝΩΣΤΙΣΜΟΣ ΣΕ ΑΠΟΒΑΘΡΕΣ ΜΕΤΡΟ-ΗΣΑΠ
Χαρακτηριστικά, ο Πάνος Κοντογιάννης, μηχανολόγος μηχανικός του ΗΣΑΠ που εργάζεται στη συντήρηση των τρένων αποκάλυψε στο MEGA πως υπάρχουν τρένα που κυκλοφορούν από το 1982, ενώ δεν έχει αγοραστεί κάποιο μετά το 2004.
Από τους 20 που αγοράστηκαν τότε, κινούνται μόνο οι 6.
Από τους υπόλοιπους, οι 4 έχουν καταστραφεί και οι υπόλοιποι έχουν σοβαρές βλάβες «καθώς όταν άρχισε η μεγάλη οικονομική κρίση στη χώρα μας, σταματήσαμε να αγοράζουμε ανταλλακτικά, αρχίσαμε να έχουμε προβλήματα στη συντήρηση.
Αρχίσαμε να κάνουμε οικονομία -τσιγκουνιές- σε ανταλλακτικά και σε δυναμικό, αφότου έφευγαν άνθρωποι με σύνταξη ή υπουργεία μετακίνησαν συναδέλφους σε μουσεία.
Κάνουμε ό,τι έκαναν και τα λεωφορεία που έπαιρναν ανταλλακτικά από τα παλαιότερα -τα ακινητοποιημένα- έως ότου γίνει επιβεβλημένη η αντικατάσταση». Οι συρμοί δεν έχουν φτάσει ακόμα σε αυτό το «ορόσημο».
«Έχουμε περίπου 45 συρμούς, αλλά λειτουργούν 15 κάθε μέρα -με μάξιμουμ τους 17- λόγω βλαβών. Σε ώρες αιχμής θα έπρεπε να έχουμε από 19 έως 21. Τις άλλες ώρες αρκούν οι 15. Πολλές φορές έχουμε και 4 συρμούς που είναι δανεικοί από το μετρό» που επίσης, δεν έχει επάρκεια συρμών, με την προσθήκη γραμμής του Πειραιά».
Για αυτό και ο συνωστισμός στις αποβάθρες -με κρίσεις πανικού και λιποθυμίες- έχει γίνει σύνηθες φαινόμενο.
«Προσπαθούμε να διαχειριστούμε τη φτώχεια και τη μιζέρια μας» πρόσθεσε ο κύριος Κοντογιάννης, τονίζοντας ότι οι συρμοί που κινούνται τα τρένα από το Φάληρο έως τον Πειραιά πηγαίνουν με 10 έως 15 χιλιόμετρα την ώρα, καθώς υπάρχει κίνδυνος εκτροχιασμού.
«Οι γραμμές αυτές δεν αντικαταστάθηκαν στη μεγάλη ανακατασκευή της γραμμής το 2010. Αυτό το κομμάτι παρέμεινε ως ήταν. Ήταν γραμμές πάνω σε ξύλινους στρωτήρες, σε υπέδαφος με πολλή υγρασία.
Τα ξύλα έτσι, σαπίζουν. Αυτήν την στιγμή έχει αρχίσει η διαδικασία αντικατάστασης των σάπιων αυτών ξύλων. Όταν έγινε η καταμέτρηση, μετά το δυστύχημα των Τεμπών είχαμε 1.500 σάπια ξύλα -που δεν μπορούσε να σταθεί σωστά πάνω η γραμμή. Έχει αρχίσει η διαδικασία αλλαγής. Οι δουλειές γίνονται νύχτα (01.00-04.00) και άρα η αντικατάσταση γίνεται αργά».
Όλα αυτά έχουν επικοινωνηθεί στις κυβερνήσεις και με εξώδικα.
«Για να είμαστε δίκαιοι, οι πολύ παλιοί συρμοί -του 1982- έχουν μπει σε πρόγραμμα ανακατασκευής. Είναι το πρόγραμμα που έχει εξαγγείλει η κυβέρνηση και θα πάρει το πρώτο -δοκιμαστικό- βαγόνι στο τέλος του Δεκέμβρη. Είναι σοβαρή διαδικασία που θα δώσει ζωή σε αυτούς τους παλιούς συρμούς, για τουλάχιστον 10 χρόνια.
Όμως, αυτά τα νούμερα που λένε τα βρίσκω μάλλον επιστημονικής φαντασίας. Πιστεύω ότι αυτό που θα πάρουμε το Δεκέμβριο θα είναι ένα μοντέλο συρμού που θα δείχνει πώς θα φαίνεται απ’ έξω. Όχι ένα λειτουργικό βαγόνι».
Η ΝΕΑ ΠΑΤΕΝΤΑ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΤΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΡΚΙΝΓΚ
Δεδομένου ότι τα μέσα δεν εξυπηρετούν ουσιαστικά τους πολίτες της Αθήνας και δεν υπάρχουν θέσεις πάρκινγκ, ο καθένας κάνει ό,τι κρίνει πως μπορεί προκειμένου να ‘σωθεί’. Το πιο πρόσφατο trend είναι οι «έξυπνοι» που παρκάρουν και παίρνουν σπίτι τις πινακίδες, ώστε να μην τις πάρει η τροχαία και να γλιτώσουν και την κλήση.
Αυτά όμως, είναι ένας μύθος, καθώς αν γίνονταν έλεγχοι, θα υπήρχαν και συνέπειες -τις οποίες εξηγούμε στη συνέχεια.
Άρα, πρόκειται για καθαρή περίπτωση ολιγωρίας (αδιαφορίας;) των αρχών.
Στα σχόλια της ανάρτησης που ακολουθεί θα διαβάσετε πολλούς να υποστηρίζουν πως εφόσον πληρώνουν μεν, τέλη κυκλοφορίας, αλλά τα χρήματα αυτά δεν αξιοποιούνται αποτελεσματικά, ώστε να έχουμε πού να σταθμεύουμε όλοι, μπορούμε να κάνουμε ό,τι θέλουμε.
Αυτή θα ήταν η αλήθεια, αν ζούσαμε στην Άγρια Δύση -κι όχι σε μια κατάσταση που όταν μας βολεύει κάτι επικαλούμαστε τους νόμους, τους οποίους ξεχνάμε σε ό,τι δεν μας αρέσει.
Υπάρχει σχόλιο για χρήση παλαιότερης κλήσης, όπως και άλλο που αναφέρει πως η πολιτεία πρέπει να μεριμνά για δημόσιο δωρεάν πάρκινγκ. Αυτό δεν υπάρχει πουθενά στον κόσμο, εν αντιθέσει με τους τακτικούς ελέγχους που γίνονται στις χώρες που έχουν μια κάποια ευνομία, κι έτσι δεν κάνει ο καθένας ό,τι θέλει.
ΓΙΑΤΙ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ ΤΕΛΗ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ
Βάσει νόμου, τα τέλη κυκλοφορίας στην στην Ελλάδα είναι ένα είδος φόρου που καταβάλλεται ετησίως από τους ιδιοκτήτες οχημάτων για τη νόμιμη κυκλοφορία τους στους δρόμους.
Τα χρήματα που δίνουμε -θεωρητικά- έχουν δυο προορισμούς:
α) τη χρηματοδότηση υποδομών και υπηρεσιών. Βάσει πάντα, των νόμων τα χρήματα από τα τέλη κυκλοφορίας συμβάλλουν στη συντήρηση των δημόσιων οδικών δικτύων, όπως δρόμοι, γέφυρες, και σήμανση, τη χρηματοδότηση υποδομών που σχετίζονται με την κυκλοφορία (πχ φωτισμός, φανάρια) και την αντιμετώπιση της κυκλοφοριακής συμφόρησης ή άλλων προβλημάτων που σχετίζονται με τις μετακινήσεις.
β) την περιβαλλοντική πολιτική, καθώς τα τέλη κυκλοφορίας λειτουργούν και ως κίνητρο για τη μείωση της περιβαλλοντικής ρύπανσης. Τα πιο ρυπογόνα οχήματα πληρώνουν υψηλότερα τέλη, ενώ τα πιο οικολογικά (όπως τα ηλεκτρικά) έχουν μειωμένα ή μηδενικά τέλη. Κοινώς αν δεν έχεις χρήματα να αλλάξεις αυτοκίνητο, είσαι διπλά ‘ριγμένος’.
Ένα θέμα λοιπόν, είναι το πρακτικό ζήτημα: ότι δεν μπορούμε να βάλουμε το αυτοκίνητο στην τσάντα ως άλλοι Sport Billy.
Κάπου πρέπει να παρκάρουμε και σίγουρα απέχουμε έτη φωτός από την Ιαπωνία, όπου δεν μπορείς να αγοράσεις καν μηχανάκι, αν δεν παραδόσεις συμβόλαιο που έχεις υπογράψει για θέση στάθμευσης.
Την ίδια ώρα, γινόμαστε και απαράδεκτοι, όχι μόνο ως πολίτες, αλλά και ως (συν)άνθρωποι.
To παρκάρισμα σε πεζόδρομο προφανώς και απαγορεύεται. Eurokinissi
ΓΙΑΤΙ ΠΑΡΚΑΡΟΥΜΕ ΟΠΟΥ ΝΙΩΘΟΥΜΕ
Aς είμαστε ειλικρινείς μεταξύ μας. Ένας από τους κύριους λόγους που παρκάρουμε όπου θέλουμε είναι γιατί ξέρουμε πως οι πιθανότητες να πληρώσουμε τις συνέπειες είναι λίγες.
Υπάρχουν παρκαρισμένα αυτοκίνητα σε όλες τις διασταυρώσεις, ενώ ο νόμος θέλει απόσταση τουλάχιστον 5 μέτρων (αλλιώς περιορίζεται η ορατότητα των διερχόμενων και προκαλούνται καθημερινά πολλά ατυχήματα).
Παρκάρουμε επίσης, σε απόσταση μικρότερη των 3 μέτρων από πυροσβεστικούς κρουνούς και φυσικά, πάνω σε χώρους πρόσβασης ΑμεΑ, πάνω σε πεζοδρόμια, πεζόδρομους και διαβάσεις πεζών και δεν δίνουμε δεκάρα αν εμποδίζουμε τη ροή της κυκλοφορίας ή τη διέλευση άλλων οχημάτων.
To σύστημα των απανταχού αγανακτισμένων είναι το Εvery Μan On His Own.
Βολεύτηκες εσύ; Τι σε νοιάζει τι θα κάνει ο άλλος;
Όλα αυτά είναι παράνομα και επιφέρουν πρόστιμα -εάν υπήρχε έλεγχος.
Εν τούτοις, στη γενικότερη δυστοπία με τις θέσεις στάθμευσης, ανήκει το γεγονός ότι πολλοί δρόμοι που έχουν απαγορευτική σήμανση χρησιμοποιούνται από τους κατοίκους για το παρκάρισμα των οχημάτων τους.
Αυτό γίνεται ως τύπου ‘συμφωνίας κυρίων’ με τις αρχές που αναγνωρίζουν την ανεπάρκεια κι έτσι δεν ‘μοιράζουν’ κλήσεις κάθε μέρα. Εκτός βέβαια, και αν δεχθούν τηλεφώνημα-καταγγελία για παράνομη στάθμευση.
Τότε «είμαστε υποχρεωμένοι να γράψουμε τους πάντες».
Το παραπάνω δεν είναι θεωρία. Είναι ό,τι μου είπε άνθρωπος της αστυνομίας σε ερώτηση για κλήσεις που είχε αφήσει σε δεκάδες αυτοκίνητα που ήταν παρκαρισμένα επί της οδού Δαβάκη της Καλλιθέας.
Η ΑΦΑΙΡΕΣΗ ΠΙΝΑΚΙΔΩΝ ΔΕΝ ΣΕ ΓΛΙΤΩΝΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΛΗΣΗ
Εμείς παρκάρουμε όπου ‘νιώθουμε’ και η αρμόδια υπηρεσία ελέγχει το χάος όποτε ‘νιώθει’. Εάν λοιπόν, περάσει από τα σημεία όπου οι κάτοικοι παρκάρουν και αφαιρούν τις πινακίδες για να μην τις αφαιρέσουν άλλοι ισχύουν τα εξής:
- Η αστυνομία μπορεί να αναζητήσει τον ιδιοκτήτη του οχήματος, μέσω του αριθμού πλαισίου ή άλλων στοιχείων του αυτοκινήτου.
- Αν ο ιδιοκτήτης δεν ανταποκριθεί, μπορεί να κινηθούν διαδικασίες κατάσχεσης ή ακόμα και διαχείρισης του οχήματος ως εγκαταλελειμμένου.
- To σταθμευμένο όχημα χωρίς πινακίδες θεωρείται παράνομο. Η παράνομη στάθμευση στοιχίζει από 40 έως 80 ευρώ -ανάλογα πόσο την έχουμε τερματίσει.
- Τα οχήματα ενδέχεται να απομακρυνθούν με γερανό. Η χρήση του χρεώνεται 200 ευρώ .
- Κάθε μέρα που το αφήνουμε στα πάρκινγκ με τα οποία συνεργάζεται η αστυνομία, στοιχίζει 40 ευρώ.
Εάν υποθέσουμε ότι οι πινακίδες αφαιρέθηκαν από τις αρχές (π.χ., λόγω παράνομης στάθμευσης), ενδέχεται να χρειαστεί να πληρωθούν α) το αντίστοιχο πρόστιμο για την παράβαση στάθμευσης και β) επιπλέον χρεώσεις για την ανάκτηση των πινακίδων από τη Δημοτική Αστυνομία ή την Τροχαία.
Εάν οι πινακίδες έχουν αφαιρεθεί για κάποιον νόμιμο λόγο (για παράδειγμα, αν το όχημα βρίσκεται σε κατάσταση ακινησίας και έχουν κατατεθεί οι πινακίδες στη ΔΟΥ), τότε το όχημα δεν μπορεί να σταθμεύει σε δημόσιους χώρους. Σε αντίθετη περίπτωση το πρόστιμο μπορεί να φτάσει τα 1.000 ευρώ.
Τι προβλέπεται να κάνει η αστυνομία στα αυτοκίνητα χωρίς πινακίδες
Αν ένα όχημα είναι σταθμευμένο χωρίς πινακίδες σε δημόσιο χώρο, επιβάλλεται πρόστιμο, το οποίο μπορεί να φτάσει τα 1.000 ευρώ -ανάλογα με την παράβαση. Επιπλέον, μπορεί να επιβληθεί πρόστιμο για παράνομη στάθμευση, αν ισχύουν σχετικές απαγορεύσεις στον χώρο.
Εάν υπάρχει υποψία ότι το όχημα είναι παράνομο (π.χ. έχει κλαπεί, δεν έχει πληρωμένα τέλη κυκλοφορίας ή ασφάλιση), μπορεί να κινηθεί διαδικασία κατάσχεσης. Το όχημα μεταφέρεται σε χώρο φύλαξης (π.χ. δημοτικό ή αστυνομικό πάρκινγκ) έως ότου ο ιδιοκτήτης προσκομίσει τα απαραίτητα έγγραφα.
news 247
