Φθιώτιδα : Γιορτάζοντας το… Άγιο Πνεύμα στα 1.240 μέτρα! (Φώτο, Βίντεο)

Έναν διαφορετικό εορτασμό του Αγίου Πνεύματος βιώσαμε φέτος. Ενώ οι περισσότεροι… έπιασαν λόγω καλοκαιριού και υψηλών θερμοκρασιών θαλάσσιους προορισμούς ή νησιά, υπάρχουν και εκείνοι που δεν αφήνουν το βουνό και την μαγεία του. Και τι μαγεία; Στο υψηλότερο χωριό της Οίτης, στα 1.240 υψόμετρο τα καταπράσινα έλατα και η “γεμάτη φύση” αποζημιώνει απόλυτα όλους εκείνους που γυρίζουν την πλάτη στα “κύματα”.

Προορισμός… εκκλησάκι Αγίας Τριάδας – Νεοχώρι Υπάτης

Ξεκινήσαμε από την Λαμία νωρίς το πρωί. Σε περίπου μια ώρα – και χωρίς να βιαστούμε- “σκαρφαλώσαμε” στο περιστοιχισμένο με ελατόδεντρα τελευταίο χωριό της Οίτης, το πιο ψηλό.

Εκεί που η θερμοκρασία – μετρημένη- ήταν 8 βαθμούς χαμηλότερη από τον κάμπο. Νεοχώρι (14 βαθμοί στις 08.00 το πρωί, Λαμία 22 βαθμοί). Αφού φτάσαμε μέχρι την είσοδο του Νεοχωρίου, στρίψαμε αριστερά σε έναν χωματοδρόμο, ανηφορίζοντας για περίπου 4-5 λεπτά βρεθήκαμε στο πλάτωμα όπου βρίσκεται και το πανέμορφο εκκλησάκι της Αγίας Τριάδας.

Αρκετοί, χωριανοί, και όχι μόνο, βρέθηκαν από νωρίς εκεί. Για την λειτουργία του Αγίου Πνεύματος και την Αρτοκλασία που θα ακολουθούσε. Μέσα σε απόλυτα κατανυκτική ατμόσφαιρα και με τους παριστάμενους (μικρούς και μεγάλους) να ακούν κάθε λέξη από το Ευαγγέλιο και να εισπνέεουν βαθιά το οξυγόνο που κυριαρχούσε δίνοντας στους πάντες την αίσθηση της καθαρότητας, το δίωρο πέρασε σαν νεράκι.

Στο φινάλε της λειτουργίας ακολούθησε η “μεταλαβιά” και η αρτοκλασία που είχαν οργανώσει άρτια ο Πολιτιστικός Σύλλογος Νεοχωρίου μαζί με την τοπική κοινότητα και φυσικά την Ιερά Μητρόπολη Φθιώτιδας.

Ο “κλειστός” και το έθιμο

Πριν -άπαντες- αποχώρησουν, οι Νεχωρίτες δεν παρέλειψαν να τηρήσουν το έθιμο. Ένα έθιμο το οποίο κρατά πάνω από 200 χρόνια και τηρείται απαρέγκλιτα, σε κάθε μεγάλη θρησκευτική εορτή αλλά και μεγάλη χαρά στον τόπο. Πιασμένοι χέρι-χέρι χόρεψαν τον “κλειστό“, τον παραδοσιακό χορό τους, δίνοντας εύχες και για του… χρόνου!

Δύο λόγια για το Νεοχώρι Υπάτης

Το Νεοχώρι Υπάτης είναι χωριό του Νομού Φθιώτιδας. Έχει πληθυσμό 197 κατοίκους και διοικητικά ανήκει στη Δημοτική Ενότητα Υπάτης του διευρυμένου Δήμου Λαμιέων. Βρίσκεται στο όρος Οίτη, σε υψόμετρο 1.240μ, και περιστοιχίζεται από δάση ελάτης.

Το Νεοχώρι ιδρύθηκε επί Τουρκοκρατίας, από Σουλιώτες οι οποίοι έφτασαν καταδιωκόμενοι από τους Τούρκους στην Οίτη, γύρω στα 1600. Αποτέλεσε πυρήνα για τον απελευθερωτικό αγώνα, καθώς γύρω του υπήρχαν πολλά λημέρια αρματολών και κλεφτών.

Το 1912 αποσπάσθηκε από τον Δήμο Υπάτης και ορίστηκε ως έδρα της κοινότητας Νεοχωρίου Υπάτης. Το 1941 αποσπάται από τον Δήμο Καλλιέων και προσαρτάται εκ νέου στον Δήμο Υπάτης.

Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου κάηκε σχεδόν στο σύνολό του από τις δυνάμεις κατοχής, ως αντίποινα για βοήθεια που παρείχαν οι κάτοικοι στους αντάρτες. Μετά το πέρας του εμφυλίου και στα πλαίσια της γενικότερης οικονομικής ανάκαμψης της χώρας, άρχισε σταδιακή ανοικοδόμηση.

Το 1997 με το σχέδιο Καποδίστριας καταργήθηκε η κοινότητα Νεοχωρίου Υπάτης και ο οικισμός ενσωματώθηκε στον Δήμο Υπάτης, ενώ το 2010 ενσωματώθηκε στον Δήμο Λαμιέων.

Η οικονομία του χωριού βασιζόταν στην καλλιέργεια αγροτεμαχίων, τόσο εντός του χωριού, όσο και σε κοντινά οροπέδια. Παράλληλα σημαντική δραστηριότητα υπήρχε και στην κτηνοτροφία, με κοπάδια αιγοπροβάτων. Τα τελευταία χρόνια οι καλλιέργειες έχουν ουσιαστικά εξαφανιστεί, ενώ διατηρούνται ακόμα οι κτηνοτροφικές δραστηριότητες. Κατά τη διάρκεια του χειμώνα οι κάτοικοι εγκαταλείπουν το χωριό, καθώς τα κοπάδια μεταφέρονται στα πεδινά, λόγω ηπιότερων καιρικών συνθηκών.

Παράδοση

Οι σύνδεσμοι του Νεοχωρίου με την Ήπειρο είναι εμφανείς, τόσο από την παραδοσιακή γυναικεία φορεσιά από χοντρό μαλλί, που οι κάτοικοι ονομάζουν «κόκκινη φανέλα», όσο και από τον δημοτικό χορό «κλειστό», αλλά και από τα τραγούδια του χωριού, τα οποία μοιράζονται πλήθος στοιχείων με αυτά της ηπειρώτικης παράδοσης. Ο κλειστός παραδοσιακά χορευόταν μόνο από άνδρες, οι οποίοι τραγουδούσαν χωρίς συνοδεία οργάνων, στην πλατεία του χωριού. Τα τελευταία χρόνια στον χορό συμμετέχουν και γυναίκες. Αξιοσημείωτη είναι και η συλλογή τοπικών δημοτικών τραγουδιών.

Τι γιορτάζουμε του Αγίου Πνεύματος

Το Άγιο Πνεύμα αποτελεί με τον Πατέρα και τον Υιό τον Τριαδικό Θεό του Χριστιανισμού. Είναι ομοούσιο και ομότιμο προς τα δύο άλλα πρόσωπα και διακρίνεται από αυτά κατά την υπόσταση («Μονάς εν τριάδι και τριάς εν μονάδι»). Ο μονοθεϊσμός του Χριστιανισμού είναι τριαδολογικός και όχι μοναδολογικός, όπως του Ιουδαϊσμού και του Μωαμεθανισμού.

Το Σύμβολο της Πίστεως Νικαίας – Κωνσταντινουπόλεως (381), γνωστότερο ως «Πιστεύω», ορίζει ότι το Άγιο Πνεύμα είναι κύριο και ζωοποιό, συνδοξάζεται και συμπροσκυνείται με τον Πατέρα και τον Υιό και εκπορεύεται από τον Πατέρα («… Και εις το Πνεύμα το Άγιον, το κύριον, το ζωοποιόν, το εκ του Πατρός εκπορευόμενον, το συν Πατρί και Υιώ συμπροσκυνούμενον και συνδοξαζόμενον, το λαλήσαν διά των προφητών…»).

Η ιδιαιτερότητα του τρόπου ύπαρξης του Αγίου Πνεύματος (εκπόρευση από τον Πατέρα), παρερμηνεύθηκε από τους αρειανόφρονες Βησιγότθους της Ισπανίας, οι οποίοι υποστήριξαν ότι το Άγιο Πνεύμα εκπορεύεται όχι μόνο από τον Πατέρα, αλλά και από τον Υιό («filioque»). Προσέθεσαν τη φράση αυτή στο Σύμβολο της Πίστεως στη Σύνοδο του Τολέδο (589) και επηρέασαν ολόκληρη τη θεολογία της δυτικής Χριστιανοσύνης. Η δογματική αυτή διαφορά μεταξύ Δυτικού και Ανατολικού Χριστιανισμού προκάλεσε το Σχίσμα του 1054.

Η Ορθόδοξη Εκκλησία επιτρέπει την απεικόνιση του Αγίου Πνεύματος μόνο σε δύο περιπτώσεις: Ως περιστερά στην απεικόνιση των Θεοφανείων και ως πύρινη γλώσσα στην απεικόνιση της Πεντηκοστής.

Η ημέρα της εορτής του Αγίου Πνεύματος, σύμφωνα με το sansimera.gr, είναι αργία σε πολλές χριστιανικές χώρες της υφηλίου. Στη χώρα μας αρχικά ήταν αργία μόνο για τους δημοσίους υπαλλήλους, μιας και το Άγιο Πνεύμα αποτελεί τον προστάτη τους, αλλά με την πάροδο του χρόνου επεκτάθηκε και σε πολλούς κλάδους του ιδιωτικού τομέα. Την ημέρα του Αγίου Πνεύματος πανηγυρίζουν οι εκκλησίες με την ονομασία Αγία Τριάδα και γιορτάζουν όσες και όσοι φέρουν τα ονόματα Τριάδα και Τριάδης.

με πληροφορίες wikipedia