Μία ημέρα σνα σήμερα, στις 4 Μαΐου, 1949, το ρολόϊ έδειχνε 18:05, όταν… εξαφανίστηκε η Grande Torino, σε ένα αεροπορικό δυστύχημα συγκλόνισε τον κόσμο του ποδοσφαίρου.
Μία τραγωδία συγκρίσιμη με της Μάντσεστερ Γιουνάιτετ, στο Μόναχο, εννέα χρόνια αργότερα. Με την διαφροά όμως, ότι η Τορίνο, η καλύτερη ομάδα στην Ευρώπη εξαφανίστηκε εντελώς, σε μία εποχή όπου το ποδόσφαιρο δεν παρουσιαζόταν στην τηλεόραση.
Είχε κερδίσει τέσσερις διαδοχικούς τίτλους στην Ιταλία και κατά τη διάρκεια του έτους τραγωδίας ήταν επικεφαλής στο δρόμο για έναν πέμπτο, που η ομοσπονδία της απένειμε το πρωτάθλημα μετά θάνατον. Όχι μόνο για λόγους ευαισθησίας, αφού όλοι ήταν πεπεισμένοι ότι η Τορίνο θα ήταν αδύνατο να χάσει.
Η Grande Torino είχε χαθεί πάνω στην Superga Basilica, τον επιβλητικό λόφο λίγο έξω από το Τορίνο, σημείο αναφοράς της πόλης στον ιταλικό Βορρά.
Το αεροπλάνο απογειώθηκε από την Λισαβόνα στις 10:40 με προορισμό το Τορίνο. Το προηγούμενο απόγευμα η Τορίνο είχε αγωνιστεί σε φιλικό με την Μπενφίκα προς τιμήν του αρχηγού της Φερέιρα. Είχε προγραμματιστεί μία στάση για ανεφοδιασμό στην Βαρκελώνη, αφού το αεροσκάφος Fiat δεν διέθετε αρκετή αυτονομία. Τα μέλη της αποστολής κατέβηκαν και έφαγαν.
Το μετεωρολογικό δελτίο ανέφερε ότι ο καιρός στην Ιταλία ήταν πολύ άσχημος, με ομίχλη και δυνατό άνεμο. Η ορατότητα στο αεροδρόμιο ήταν στα 1.200 μέτρα, ωστόσο στον λόφο της Σουπέργκα έφτανε μόλις στα 40 μέτρα. Λίγο μετά την Σαβόνα, ο πιλότος αναγκάστηκε να πετάξει χαμηλότερα, ώστε να αυξήσει την ορατότητά του. Καθώς, όμως, το σκάφος προσέγγιζε το Τορίνο, μετά από μία πτήση που πέρασε από Τουλόν, Νίκαια, Σαβόνα, συγκρούστηκε με μία εκκλησία στον κορυφή του λόφου…
Πολλά έχουν ειπωθεί και γραφτεί σχετικά με την τραγωδία. Για σφάλμα στον υπολογισμό του υψομέτρου, αλλά και τον έντονο άνεμο. Η σύγκρουση ήταν σφοδρή και περισσότερο από το ήμισυ του αεροπλάνου αποσυντέθηκε κατά την κρούση, αφήνοντας μόνο ένα μέρος της ουράς, εμφανώς άθικτο.
Και οι 31 επιβάτες του αεροσκάφους έχασαν τη ζωή τους. Οι 18 ήταν παίκτες του Τορίνο. Οι δύο προπονητές, δύο παράγοντες και τρεις δημοσιογράφοι που συνοδεύουν την ομάδα πέθαναν επίσης. Από εκείνη την Τορίνο, επέζησε μόνο ένας ποδοσφαιριστής, ο Σάουρο Τόμα, ο οποίος δεν είχε ταξιδέψει στη Λισαβόνα, εξαιτίας τραυματισμού στο γόνατο.
Ο μύθος της ομάδας έκαναν το τραύμα της καταστροφής ακόμα πιο βαθύ. Δεν χάθηκε μόνο ένας ολόκληρος σύλλογος στην καλύτερη στιγμή της ιστορίας του. Μαζί του ξεκληρίστηκε και η εθνική ομάδα της Ιταλίας, αφού οι δέκα από τους ένδεκα παίκτες που ξεκινούσαν φορούσαν την φανέλα της Τορίνο. Μόνο ο τερματοφύλακας ήταν από τη Γιουβέντους.
Δύο ημέρες αργότερα, το Τορίνο «ντύθηκε» στα μαύρα για την κηδεία των θυμάτων του δυστυχήματος. Περισσότεροι από 500.000 άνθρωποι βγήκαν στο δρόμο για να αποχαιρετήσουν τους παίκτες που αγάπησαν πολύ.
Άμεση και η συμπαράσταση που έφτασε από τον υπόλοιπο κόσμο. Στις 26 Μαΐου 1949 ήρθε για ένα φιλικό η Ρίβερ Πλέιτ του Αλφρέντο ντι Στέφανο. Αγώνας που έγινε μετά από τηλεφώνημα του προέδρου της ομάδας της Αργεντινής , Αντόνιο Αλμπέρτο, στον ομόλογό του της Τορίνο Φερούτσιο Νόβο προτείνοντας του ένα παιχνίδι που θα σηματοδοτούσε την αρχή της νέας Τορίνο.
Το Comunale γέμισε, τη φανέλα της Τορίνο φόρεσαν 11 αστέρια της εποχής, όλοι τους παίκτες άλλων ιταλικών ομάδων που με αυτόν τον τρόπο θέλησαν να τιμήσουν τους αδικοχαμένους συναδέλφους τους. Ο αγώνας έληξε 2-2 και από εκείνη την ημέρα η Τορίνο είχε αρχίσει ήδη να ξεκινάει τη συγγραφή νέας Ιστορίας.
πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
