«Έλα μωρέ, ρίξ’τα εκεί!»
Και κάπως έτσι, ο κάμπος του Σπερχειού αλλά και τα προάστια της πόλης, έγιναν ένας απέραντος σκουπιδότοπος.
- Αστικά απορρίμματα
- Μπάζα και τόνοι σκουπιδιών δίπλα –ακόμη και μέσα – στον Σπερχειό.
- Εργοταξιακά απορρίμματα κατά μήκος της νέας σιδηροδρομικής γραμμής
- Τοξικά υπόλοιπα γεωργικών φαρμάκων
- Καρκινογόνος αμίαντος σε απόσταση αναπνοής από νηπιαγωγείο
Της Λίλιαν Χαχοπούλου
Ό,τι δεν χρειαζόμαστε το πετάμε εκεί. Δηλαδή όπου μας βολεύει. Ακόμη και αν αυτό σκοτώνει. Γιατί δηλαδή? Μας εξήγησε κανείς ότι τα ο αμίαντος και τα γεωργικά φάρμακα έχουν καρκινογόνες επιπτώσεις? Ότι το μπουκάλι και το αλουμινόχαρτο που πετάμε μπορούν να προκαλέσουν φωτιά το καλοκαίρι? Ότι τα αποτσίγαρα δεν φυτρώνουν αλλά ρυπαίνουν το έδαφος για 25 χρόνια μέχρι να αποσυντεθούν…
Και κυρίως, τιμωρήθηκε ποτέ κανείς για κάτι που στην υπόλοιπη Ευρώπη θεωρείται αυτονόητο;
Όχι. Εδώ είναι Ελλάδα. Εδώ είμαστε ελληνάρες. Εδώ είμαστε «ωχ μωρέ αδερφέ»
Ακόμη όμως και αν υπάρχει ατιμωρισία, υπάρχουν ευθύνες.
Ευθύνες της τοπικής αυτοδιοίκησης και των αγροτικών συλλόγων, που δεν έχουν κάνει καμία προσπάθεια ενημέρωσης των αγροτών, σχετικά με τον κίνδυνο για την υγεία όλως μας, που απορρέει από την κατάχρηση των φυτοφαρμάκων αλλά και την ρύπανση από τις συσκευασίες που πετιούνται κατά μήκος του κάμπου.
Ευθύνες των κατασκευαστικών εταιρειών, που δραστηριοποιούνται στα έργα της νέας σιδηροδρομικής γραμμής αλλά και του Ε65.
Ευθύνες , όλων μας , μιας και πάρα πολλά είναι τα αστικά απόβλητα , που πετάει ο καθένας μας , όπου βρει.
Θα τις δούμε κάποια στιγμή;
ΔΕΙΤΕ ΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΝΤΡΟΠΗΣ
